وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَنَجَّيْنَاهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿۵۸﴾ وَتِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ ﴿۵۹﴾

و چون آمد حکم عذاب ما نجات دادیم هود علیه السلام را و آنهای را که ایمان آوردند با او با رحمتی از جانب خود و برهانیدیم ایشان را از عذاب سخت ﴿ ۵۸ ﴾
این بود عادیان که انکار کرده بودند از آیات پروردگار خود و نافرمانی کردند رسولان او را و پیروی کردند طریقه هر سرکش عنادی را ﴿ ۵۹ ﴾

[۵۸] مراد از (أَمْرُنَا) عذاب طوفان سخت است که در آیت (۱۶) سوره حم سجده و آیت (۶) سوره الحاقه ذکر است و در (نَجَّيْنَا) اشاره است که در وقت عذاب اول به رسول و مومنان نجات داده میشود بعد از آن بر مکذبین عذاب می آید و با لفظ رَحْمَةٍ اشاره است که سبب نجات رحمت خاصه اللّه تعالٰی است -
فایده: در این آیت دو بار نجات ذکر است مراد از نجات اول نجات قوم از مظالم و مکرها است و مراد از نجات دوم نجات از عذاب دنیوی است یا نجات اول از عذاب دنیوی و دوم نجات از عذاب اخروی است -
[۵۹] (تِلْكَ) عاد به تاویل قبیله مونث است و اشاره تلک از این سبب است که این واقعه در ذهن شنوندگان مشهور شده بود و در این آیت سه اسباب عذاب ذکر شده است اول انکار از آیت های توحید دوم مخالفت رسول که مستلزم است مخالفت به همه رسولان را - سوم تقلید و پیروی از جبار که قانون هیچ کسی را بر خود قبول ندارد مانند کافر دهری (عَنِيدٍ) با همراه دلیل و قانون شرعی عناد وضد کننده مانند مشرک عنادی -