وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿۱۲۷﴾ رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿۱۲۸﴾ رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱۲۹﴾

و هنگامی که بلند می کرد تهداب های بیت اللّه را ابراهیم علیه السلام و اسماعیل علیه السلام (هردو می گفتند) ائ پروردگار ما قبول کن از ما هرآئینه تو خاص توئی بر هر چیز شنوا و به هر چیز دانای ﴿۱۲۷﴾
ای پروردگار ما بگردان ما را همیشه اخلاص کننده به خود ، و از اولاد ما گروه اخلاص کننده به خود , و بنمای مارا طریقه بندگی مارا و مهربانی کن به ما و هرآئینه تو وخاص توئی پذیرنده توبه و مهربان ﴿۱۲۸﴾
ای پرودگار ما و بفرست درمیان ایشان رسول از جنس ایشان که بخواند بر ایشان آیات های ترا و بیاموزد ایشان را کتاب (قرآن) و سنت را و پاک کند ایشانرا ، هرآئینه توخاص توئی غالب و باحکمت ﴿۱۲۹﴾

[۱۲۷] در این آیت و در دو آیت بعدی سخن چهارم است یعنی سه دعا ابراهیم علیه السلام دعا اول قبولیت عمل ، دعا دوم دوام به اسلام ، و دعا سوم در باره نبی آخرین - (الْقَوَاعِدَ) این دلیل است که کعبه قبلاً تعمیر شده بود ولی ویران شده بود صرف تهداب های آن باقی مانده بود بالای آن ابراهیم علیه السلام تعمیر را بلند کرد ، و اسماعیل علیه السلام همراه آن کمک می کرد - (تَقَبَّلْ مِنَّا) یعنی در وقت این تعمیر این دعا را هردو می خواستند -
[۱۲۸] در این آیت دعا دوم است برای تثبت (ثابت ماندن) به توحید و اجراء توحید در اولاد - (مَنَاسِكَنَا) به طریقه حج گفته می شود و به طریقه عام عبادات نیز گفته می شود - (وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا) مراد از این اولاد ابراهیم علیه السلام و اسماعیل علیه السلام است - پس اینها عرب هستند بنی اسرائیل نیستند -
[۱۲۹] در این آیت دعا سوم و مقصد دوم قصه ابراهیم علیه السلام است و سه صفات نبی آخرین و سه کار ذکر است رسول عربی و بشر - بیان کردن قرآن ، تعلیم قرآن و سنت ، و تزکیه به عقاید و اوصاف صاف-
فایده : در (عَزِيزُ) تمام صفات کارسازی و تصرف داخل است در حکیم تمام صفات علم داخل است پس این هردو خلاصه صفات اللّه تعالی است - (فِيهِمْ) ضمیر راجع است به ذریتنا و این دلیل است که نبی صل اللّه وعلیه وصلم مکی عربی است - (مِنْهُمْ) ضمیر به ذریت یا امت مسلمه راجع است و مراد از این که از جنس این ها است یعنی بشر است (يَتْلُو عَلَيْهِمْ) این به طریقه دعوت و تبلیغ است - (وَيُعَلِّمُهُمُ) به طریقه تعلیم است و نصاب تعلیم قرآن و سنت است (وَيُزَكِّيهِمْ) این اثر تبلیغ و تعلیم است یعنی طریقه اعمال و اخلاق را نشان دادن -