فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿۱۳۷﴾ صِبْغَةَ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ ﴿۱۳۸﴾ قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِي اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ ﴿۱۳۹﴾

پس اگر ایشان ایمان آوردند مانند ایمان شما به آن هر آئینه راه را یافتند ، واگر روی گشتاندند پس جز این نیست که ایشان در دشمنی سخت اند ، پس ضرور نگهمیدارد ترا از ایشان اللّه تعالی وخاص اللّه تعالی به هرچه شنواست و به هرچه داناست ﴿۱۳۷﴾
و می گویند قبول کردیم ما رنگ اللّه تعالی را وکیست بسیار زیبا از اللّه تعالی در رنگ کردن ، و ما خاص اورا پرستندگانیم ﴿۱۳۸﴾
بگوئید آیا مخاصمه می کنید شما با ما در توحید اللّه تعالی و (حال این که) او پروردگار ما وشما است و ما راست اعمال ما و شما راست اعمال شما ، و ما خاص به او اخلاص کنندگانیم ﴿۱۳۹﴾

[۱۳۷]در این آیت برای اینها دعوت ایمان است مانند ایمان صحابه کرام - این دلیل است به فضیلت صحابه کرام که ایمان ایشان معیار است برای ایمان صحیح - ( بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ) مراد از مثل عین ایمان آنها است چون که صفت ایمان هرکس به خود آن قایم است پس به ایمان دیگری مثل گفت - (فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّه) این تسلی است به نبی صل اللّه وعلیه وسلم که از سبب شقاق (دشمنی) این مردم ضرور کوشش مقابله شما را خواهد کرد ولی از اینها ترس نه کنید -
[۱۳۸] در این آیت تنبیه پنجم است برای نصارا که آنها دین خویش را از رنگ ظاهری عبارت گشتانده اند - جواب شد که رنگ خوب رنگ توحید است که اثر آن به ظاهر و باطن است در دنیا و آخرت - این رد است به رسم باطل نصارا که کسی در دین نصرانی داخل می شد آنرا به رنگ معموری رنگین می گردانید و می گفتند که حالا نصرانی خالص شد - (وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً) یعنی اثرات دیگر رنگها تنها بالای ظاهر می باشد و رنگ دین اسلام ، اللّه تعالی بالای ظاهر و باطن و در دنیا و آخرت باقی است پس آن بسیار زیبا و محکم است -
[۱۳۹] در این آیت تنبیه ششم است - که جدال است در باره توحید الوهیت و در باره صفات اللّه تعالی و به طور خاص در صفت اختیار او که به کسی نبوت و کتاب میدهد و به کسی دیگر فضایل میدهد - (رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ) یعنی اتحاد در عقیده ربوبیت مستلزم اتحاد عقیده در الوهیت است و در صفت و اختیار و تصرف - (وَلَنَا أَعْمَالُنَا) اعمال ما موافق توحید الوهیت است و اعمال شما به مقتضی (موجب) شرک است پس اتحاد در عقیده ربوبیت فایده نمی کند در وقت مخالفت در توحید الوهیت -