وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۲۳۴﴾ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَكْنَنْتُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَكِنْ لَا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَنْ تَقُولُوا قَوْلًا مَعْرُوفًا وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّى يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ ﴿۲۳۵﴾

و آن کسانیکه بمیرند از شما و بگذارند زنان باید انتظار برند زنان به نفس های خود چهارماه و ده شب و روز ، پس هنگامی که کامل کردند ایشان عدت خود را پس نیست هیچ گناهی بر شما در آن کاری که کنند در حق خود به طریقه جایز (نکاح کردن) و اللّه تعالی به اعمال میکنید خوب با خبر است ﴿۲۳۴﴾
و نیست هیچ گناه بر شما در آن الفاظ که اشاره میکنید به آن برای خواستگاری زنان یا اراده مخفی دارید (برای نکاح آنان) در دلهای خود می داند اللّه تعالی که هرآئینه یاد میکنید شما ایشان را (برای نکاح)‌ و لیکن وعده نه دهید به ایشان در پنهان مگر که میگوئید سخنی جایز (اشاره کردن) ومحکم نه سازید عقده نکاح را (یعنی نکاح بسته نه کنید) تا آن که برسد عدت به نهایت خود و بدانید که هرآئینه اللّه تعالی می داند به آنچه در دلهای شماست پس خود را نگهدارید از نافرمانی اللّه تعالی و بدانید که هرآئینه اللّه تعالی آمرزگار است صبرکننده است ﴿۲۳۵﴾

[۲۳۴] در این آیت حکم سیزدهم است - عدت بعد از فوت شدن شوهر - و بعد از آن اجازه نکاح است و رد است به مردم جاهلیت که آنها بالای بیوه های خود بسیار ظلم می کردند و به نکاح کردن نمی گذاشتن بلکه می فروختند این مدت عدت غیر حامله است - عدت حامله در آیت (۴) سوره طلاق ذکر است - (بِالْمَعْرُوفِ) مراد از این نکاح کردن است و در زمان عدت بر این زن (حداد) زینت و ارایش ترک کردن نیز واجب است -
[۲۳۵] این حکم چهاردهم است در حالت عدت حکم خطبه (طلب کردن نکاح) و نکاح کردن - حاصل این است که در هنگام عدت دو کار جایز است (۱) به اشاره فمهاندن برای نکاح بعد از سپری شدن عدت (۲) در دل خود اراده پنهان نگه داشتن برای نکاح آن - و دو کار در آن منع است (۱) نکاح بسته کردن در حال عدت فاسد است (۲) به الفاظ سریع وعده کردن که نکاح خواهیم کرد گناه است (عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ) این اشاره است به علت جایز کردن دو کارهای قبلی (قَوْلًا مَعْرُوفًا) مراد از این قول است به تعریض (به اشاره) -