لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ ﴿۲۳۶﴾​ وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿۲۳۷﴾

نیست هیچ تاوان بر شما اگر طلاق کنید زنان را وقتیکه نرسیده باشید با ایشان ، یا تا آنکه مقرر نه کرده باشید برای ایشان مهر را ، و سامان دهید ایشان را بر توانگر است باندازه قدرتش و بر تنگدست است باندازه قدرتش - سامان دادن موافق عرف حق لازم شده بر مردم نیکوکار ﴿۲۳۶﴾
و اگر طلاق دهید ایشان را پیش از یکجا شدن شما با ایشان و مقرر کرده باشید برای ایشان مهر را پس لازم است نصف آنچه مقرر کرده اید مگر که ببخشند زنان از حق خود یا ببخشد آنکس که در دست اوست عقد نکاح و آنکه ببخشید شما نزدیکتر است به تقویٰ ، و فراموش مکنید نیکوی را درمیان خود هرآئینه اللّه تعالیٰ با اعمال شما بیناست ﴿۲۳۷﴾

[۲۳۷،۲۳۶] این حکم پانزدهم است طلاق دادن قبل از یکجا شدن - در جاهلیت به این هیچ اعتبار نمی دادند - حکم شرعی این است که این طلاق جایز است وقتی که نزدیکت نه شده باشد و در وقت نکاح مهر نیز مقرر نه شده باشد پس بالای شوهر متعه (پوشیدنی) واجب است - آن چادر ، یک جوره لباس کفش وغیره است - (الْمُحْسِنِينَ) مراد از این مسلمانان اند لیکن این صفت را برای تأکید ذکر کرده است و اگر نزدیکت نه کرده باشد و مهرمقرر شده باشد پس نصف مهر حق زن است - (إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ) یعنی اگر شوهر تمام مهر را در وقت نکاح برای زن ادا کرده باشد پس بعد از طلاق نصف آنرا پس نه گیرد بلکه معاف کند از (بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ) شوهر مراد است و اگر در وقت نکاح هیچ حصه از مهر را نه داده باشد پس بعد از طلاق نضف مهر را بدهد ولی اگر زن معاف کند مطلب (وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ) این است که از سبب طلاق با یک دیگر تعلقات اسلامی را ترک نه کنید و دشمنی پیدا نه کنید (لَا جُنَاحَ) در اینجا معنی عام است یعنی گناه و تاوان دنیوی (مهر) هردو نیست -