كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿۲۴۲﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ ﴿۲۴۳﴾ وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿۲۴۴﴾ مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۲۴۵﴾
همچنان بیان می کند اللّه تعالی برای شما احکام خود را تا شما از عقل کار بگیرید ﴿۲۴۲﴾
آیا ندیدی بسوی آن کسانی که بیرون شدن از خانه های خویش و ایشان هزاران بودند از ترس مرگ ، پس گفت بایشان اللّه تعالی بمیرید باز زنده گردانید ایشان را هرآئینه اللّه تعالی دارای بخشایش است بر مردم و لیکن بیشتر مردم شکر نه می کنند ﴿۲۴۳﴾
و جنگ کنید در راه اللّه تعالی و بدانید که هرآئینه اللّه تعالی بر هرچه شنوا و بر هرچه داناست ﴿۲۴۴﴾
کیست آن کسی که قرض دهد اللّّه تعالی را قرض نیکو (به اخلاص) پس میفزاید برای او چند برابر و اللّه تعالی تنگ می گرداند و می کشاید وخاص بسوی او بازگردانیده میشوید ﴿۲۴۵﴾
[۲۴۲] در این حکم است برای تعمیل (به جا آوردن) احکام سابقه - و تاکید است که این احکام صرف به طور مشوره نیست بلکه واجبات است برای عقل مندان اداکردن آن ضروری است -
[۲۴۳] از این آیت الی آیت (۲۵۳) باب چهارم است بعد از امور انتظامیه ترغیب است به جهاد به ذریعه واقعات بنی اسرائیل در واقعه اول اشاره است که از ترس مرگ جهاد را ترک نه کنید و در واقعه دوم اشاره است از کم بودن همراهان نه ترسید و در این انتخاب امیر و صفات آن و در اخر صدق رسول و حکمت قتال ذکر است (أَلَمْ تَرَ) این لفظ در آنجا استعمال می گردد که از یک قصه عبرت گرفتن ضروری باشد (الَّذِينَ خَرَجُوا) به قرآن و سنت صحیحه تعیین این قوم ثابت نیست قول عام این است که اینها نیز بنی اسرائیل بودند حزقیل علیه السلام برای اینها فرستاده شده بود -(الْمَوْتِ) از سبب وبا (طاعون) یا از سبب قتال (مُوتُوا) این مرگ به شکل سزا مانند آیت (۵۵) است (أَحْيَاهُمْ) به دعا نبی دوباره زنده شدند و این در این سوره واقعه سوم است از زندگی دوباره در دنیا -
[۲۴۴] در این حکم قتال فی سبیل اللّه است - عطف (توجه) است به قصه ما قبل یعنی از سبب مرگ از جهاد فرار نه کنید بلکه قتال کنید به توکل به ذات سمیع وعلیم -
[۲۴۵] قرض به هر عمل نیک گفته می شود لاکن اکثر استعمال آن در خرچ کردن مال است - (قَرْضًا حَسَنًا) خرچ کردن به اخلاص و به طریقه سنت است - این ترغیب است برای خرچ کردن برای جهاد ، در لفظ قرض اشاره است که عوض آن ضرور داده می شود -