يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ ﴿۴۳﴾ ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ ﴿۴۴﴾ إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿۴۵﴾ وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ ﴿۴۶﴾

ای مریم فرمانبر از پروردگارت و سجده نما و رکوع کن با رکوع کنندگان ﴿۴۳﴾
(این حالات که ذکرشد) بعضی از خبرهای غیب است وحی می کنیم آنرا بسوی تو و تو نبودی نزد ایشان حاضر وقتی که می افگندند قلم های ایشانرا که کدام از ایشان در تربیت خود گیرد مریم را و تو نبودی نزد ایشان حاضر وقتی که بحث می کردند ﴿۴۴﴾
وقتی که گفت فرشتگان ای مریم: هرآئينه اللّه تعالی بشارت می دهد ترا به کلمه ای از طرف خود نام آن مسیح عیسیٰ علیه السلام فرزند مریم است آبرومند است در دنیا و آخرت و از مقربان است ﴿۴۵﴾
و سخن گوید با مردمان در آغوش مادر و در عمر کهولت و باشد از نیکوکاران ﴿۴۶﴾

[۴۳] مطلب این است که اگرچه مریم بسیار برگزیده بود لیکن برای وی حکم بندگی اللّه تعالی بود - معلوم شد که به بزرگی عبادت معاف نمی گردد و واو برای ارکعی برای ترتیب است و معلوم گردید که در دین بنی اسرائیل رکوع و سجده هردو عبادت بود -
[۴۴] در این آیت دلیل صدق رسول است و از این اشکار گردید که نبی صل ﷲ وعلیه وسلم قبل از پیدایش حاظر و ناظر نه بود چنانچه بعد از پیدایش نیز حاظر و ناظر نیست - و چنین دلیل در آیت (۱۰۲) سوره یوسف و در آیت های (۴۶،۴۵،۴۴) سوره قصص است - حاصل واقعه این است که در باره تربیت مریم تنازع اهل علم بود هر یکی می خواست که دختر امام خود را (عمران) من نگاه می کنم پس برای برطرف کردن اختلاف طریقه نشان داده شد و گفته شد که برای نوشتن تورات و احکام کدام قلم های که استعمال می شود آنها را در آب نهر بیندازید قلم کسی که برخلاف جریان آب به بالا روان شد آن یکی حقدار تربیت وی خواهد بود پس قلم ذکریا علیه السلام به بالا روان شد و دیگر قلم ها به مسیر جریان آب به پائین روان شدند -
[۴۵] از این آیت بر عجز و عبدیت عیسیٰ علیه السلام دلایل شروع شد که آنها تقریباً بیست و پنج اند - مراد از (بِكَلِمَةٍ) عیسیٰ علیه السلام است زیرا که افریده شد به کلمه کن یا از سبب بسیار بیان کردن کلمه توحید نام کلمه بر آن نهاده شد یا این بشارت در کتب های پیش ذکر بود از این سبب برای آن کلمه گفته شد - در این آیت شش احوال عبدیت اورا ذکر کرده است - مسیح لقب آن است و عیسیٰ علیه السلام علم آن است و ابن مریم اسم کنیت آن است -
[۴۶] در سخن گفتن کهولت (عمر رسیده) اشاره به این است که هنگامی عیسیٰ علیه السلام از آسمان پایین شود در عمر کهولت خواهد بود زیرا که در هنگام بالا بردن به آسمان در عمر کهولت نه رسیده بود ، اشاره دیگر این است که یهود آن را قتل نمی توانند بلکه به عمر کهولت خواهد رسید ، دیگر این که کهولت از عوارض است و بالای کسی که عوارض می آید الٰه شده نمی تواند (الْمَهْدِ) آرام گاه پسر اگر گهواره مادر باشد یا گهواره دیگر باشد لیکن از سوره مریم اشکار می گردد که اینجا گهواره مادر مراد است و در مهد سخن گفتن معجزه است و این دلیل عبدیت آن است -