قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿۱۵۱﴾ إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ ﴿۱۵۲﴾ وَالَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِهَا وَآمَنُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۱۵۳﴾

گفت موسیٰ علیه السلام ائ پروردگار من بیامرز مرا و برادر مرا و داخل کن ما را در رحمت خاص خود و تو مهربانترین مهربانانی ﴿۱۵۱﴾
هرآئینه کسانیکه گرفتند گوساله را به خدایی زود خواهد رسید به ایشان خشمی از جانب پروردگار ایشان و رسوائی در زندگی دنیا و چنین جزا میدهیم افترا کنندگان را ﴿۱۵۲﴾
وکسانیکه کردند اعمال بد باز توبه کردند پس از این اعمال و ایمان آوردند هرآئینه پروردگار تو آمرزنده و رحم کننده است ﴿۱۵۳﴾

[۱۵۱] این دعا از این سبب نیست که از موسیٰ علیه السلام از حالت خشم قصور شده باشد و از هارون علیه السلام درباره اصلاح قوم کوتاهی شده باشد پس او را معاف کند این مستلزم آن نیست که ایشان گناه کرده باشند -
[۱۵۲] در این آیت تنبیه به آن بنی اسرائیلی است که از عبادت گوساله توبه نکرده بودند مانند سامری و همراهان او و آن اولاد بنی اسرائیل که به این عمل راضی باشند (وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ) از امام مالک رحمة اللّه علیه روایت است که مراد از مفترین مبتدعین است و بر سر هر بدعتی ذلت میباشد و ابن کثیر از حسن بصری نقل کرده است که ذلت بدعت بر شانه های ایشان میباشد اگر چه بر خچر و اسپ های ترکی سوار باشند -
[۱۵۳] این آیت ترغیب به توبه بعد از شرک است - ودر این ترغیب به قرب توبه است یعنی پیش از مرگ -