وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ ﴿۱۵۴﴾ وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقَاتِنَا فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَإِيَّايَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَاءُ وَتَهْدِي مَنْ تَشَاءُ أَنْتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ ﴿۱۵۵﴾

و وقتیکه آرام شد از موسیٰ علیه السلام خشم و گرفت الواح را و در نوشته های آن هدایت بود و بخشایش مردمانی را که خاص از پروردگار خود می ترسند ﴿۱۵۴﴾
و اختیار کرد موسیٰ علیه السلام از قوم خود هفتاد کس برای میعاد مقرر ما پس وقتی که گرفت ایشان را زلزله گفت موسیٰ علیه السلام ای پروردگار من اگر میخواستی هلاک میکردی ایشان را پیش از این و مرا آیا هلاک میکنی ما را به جزای آنچه کردند بیخردان از ما نیست این مگر امتحان تو گمراه میکنی به آن کسی را خواهی تو مددگار مائی پس بیامرز ما را و مهربانی کن بر ما و تو بهترین آمرزندگانی ﴿۱۵۵﴾

[۱۵۴] این آیت دلیل بر این سخن است که موسیٰ علیه السلام کدام الواح را گذاشته بود همه را گرفت پس ظاهر شد که از آن هیچکدام نه شکسته بودند زیرا که اکثر قاعده اینست که معرفه معاد شود به معرفه پس دوم بعینه اول میباشد پس کدام الواح را که گذاشته بود بعینه همان را گرفت - سکون به سکوت و زوال گفته میشود پس برای صفت خشم شده میتواند و سکت به معنی ترک کلام می آید او اینجا مراد نیست (يَرْهَبُونَ) اشاره است که رهبت سبب است برای فایده گرفتن از کتاب اللّه در (نُسْخَتِهَا) اشاره است که به موسیٰ علیه السلام کتاب نوشته شده (الواح) داده شده بود -
[۱۵۵] از این آیت مقام ششم است الی آیت (۱۶۸) در این ذکر میقات دوم است و نزول عذاب است و دعا موسیٰ علیه السلام است و باز صفات نبی آخری است و ذکر رسالت اوست و باز تذکیر به ذکر نعمت ها و عذاب هاست - سبب آمدن این زلزله در آیت (۵۵) سوره بقره گذشته است - صاعقه بر آنها از طرف بالا آمد زلزله از زیر یا مراد از رجفه از کار رفتن دلهاست از سبب صاعقه (قَوْمَهُ) مِن اینجا پنهان است یا اینکه سبعین عطف بیان یا بدل است از قومه باز به تقدیر مِن ضرورت نیست (لِمِيقَاتِنَا) این میقات دوم برای تعلیم طریقه توبه از عبادت گوساله است (لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُمْ) مقصد این است که پیش از این وقت تو نیز ایشان را از هلاکت حفاظت کرده ای پس حالا نیز از هلاکت دایمی حفاظت کن یعنی ایشان را زنده بگردان پس این سفارش است برای زنده کردن ایشان (بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ) این اجتهاد موسیٰ علیه السلام بود که نسبت این عذاب را به آن کسانی کرد که آنها عبادت گوساله را کرده بودند یا مراد از سُّفَهَاءُ بعضی کسان اند از این هفتاد کسان که ایشان سوال دیدن اللّه تعالٰی را کرده بودند و دیگران بر آن خاموش ماندند پس عذاب بر همه آنها آمد -