وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿۲۹﴾ وَيَا قَوْمِ مَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۳۰﴾ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْرًا اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنْفُسِهِمْ إِنِّي إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿۳۱﴾
و ائ قوم من نمی خواهم از شما بر این بیان کردن هیچ مالی نیست مزد من مگر بر اللّه تعالٰی و نیستم من راننده آن کسانیکه ایمان آورده اند هرآئینه ایشان ملاقات کنندگان با پروردگار خود اند و لاکن من می بینم شما را قومی که جهالت میکنید ﴿ ۲۹ ﴾
و ائ قوم من که نجات خواهد داد مرا از عذاب اللّه تعالٰی اگر من برانم ایشانرا آیا پس شما پند نمی گیرید ﴿ ۳۰ ﴾
و نمی گویم به شما که نزد من گنج های اللّه تعالٰی است و نمیدانم غیب را و نمی گویم که من ملک ام و نمی گویم در باره کسانیکه به حقارت می نگرد به ایشان چشمهای شما که هرگز نخواهد داد ایشانرا اللّه تعالٰی هیچ نعمتی اللّه تعالٰی داناتر است به آنچه در دلهای ایشانست هرآئینه من آنگاه به تحقیق از ظالمان باشم ﴿ ۳۱ ﴾
[۲۹] در این آیت ذکر اخلاص نوح علیه السلام است و در این ترغیب به قوم است و چون اجرت دنیا مال است از این سبب (مَالًا) را ذکر کرد و عوض اللّه تعالٰی بر چند نوع است از این سبب با أَجْرِيَ ذکر کرد - و باز جواب قول ایشان است که میگفتند این مومنان غریب را از مجلس خود بر آن پس ما پیروی شما را خواهیم کرد پس جواب داده شد که من حق راندن ایشانرا ندارم زیرا که ایشان ملاقات کنندگان با اللّه تعالٰی اند و نشود که به اللّه تعالٰی شکایت من را پیش کنند (تَجْهَلُونَ) اشاره است که حقیر شمردن مومنان کار جهل است -
[۳۰] این جواب دوم قول ایشان است یعنی اگر من ایشانرا برانم پس مرا از عذاب اللّه تعالٰی که نجات خواهد داد -
[۳۱] در این آیت جواب چهار اعتراضات منکرین است که تفصیل آن در آیت (۵۰) سوره انعام گذشته است (بِمَا فِي أَنْفُسِهِمْ) اشاره است که ایشان بر آن مومنان گمان منافقت میکردند چنانچه در بادِيَ الرَّأْيِ به این اشاره است (لَمِنَ الظَّالِمِينَ) این چنین ذکر در آیت (۵۲) سوره انعام گذشته است -