مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿۷۴﴾ اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ﴿۷۵﴾ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿۷۶﴾

عزت نکردند ایشان اللّه تعالٰی را لایق عزت او ، هرآئينه اللّه تعالٰی توانا غالب است ﴿۷۴﴾
اللّه تعالٰی برمیگزیند از ملائيک رسولان و از انسانها هرآئينه اللّه تعالٰی بر هر چیز شنوا بر هرچیز داناست ﴿۷۵﴾
عالم است اللّه تعالٰی به هر آن حالی که پیشروی ایشان است و آنچه پس ایشان است و خاص بسوی اللّه تعالٰی گردانیده میشود همه کارها ﴿۷۶﴾

[۷۴] این زجربه این مشرکان است که از مخلوق ضعیف حاجات میخواهند اللّه تعالٰی را فراموش کرده اند پس ایشان قدر اللّه تعالٰی را نمیکنند و صفات او را نمی شناسند ، و همچنین رد مشرکان است که ایشان بر موحد طعن میکنند که تو قدر اولیاء و بزرگان را نکردی جواب داده شده که شما قدر اللّه تعالٰی را نمی کنید -
[۷۵] این جواب قول مشرکان است که ایشان میگویند که ما از این اولیاء و بزرگان حاجات از سببی میخواهیم که اللّه تعالٰی برای ایشان این اختیارات را داده است حاصل جواب این است که اللّه تعالٰی برای مخلوق خود که مرتبه بزرگ میدهد او رسالت است مرتبه بالاتر از رسالت از خدا بودن است آنرا به هیچ کسی نمیدهد -
[۷۶] این دلیل برای پیش است که کسی را که رسالت میدهد به حال او خوب عالم است و همچنین برعبدیت و عجز ایشان نیز عالم است از سببی که با خود شریک نمی سازد -