فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ ﴿۵۳﴾ فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِينٍ ﴿۵۴﴾ أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ ﴿۵۵﴾ نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۵۶﴾ إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿۵۷﴾

پس پاره کردند دین خود را در خانواده خود پاره پاره هر گروهی به دین که نزد ایشان است شادانند ﴿۵۳﴾
پس بگذار ایشان را در گمراهی ایشان تا مدتی ﴿۵۴﴾
آیا می پندارند که هرآئينه آنچه افزود میکنیم ایشان را به آن مال و پسران ﴿۵۵﴾
این زود بدله میدهیم ایشان را از جهت اعمال نیک بلکه ایشان نمی دانند ﴿۵۶﴾
هرآئينه کسانی که ایشان از جهت ترس پروردگار خود با او محبت کنندگان اند ﴿۵۷﴾

[۵۳] در این آیت تنبیه است به تفرق و تخریب کردن به سبب مخالفت کردن از دین پیغمبران - چون در دعا و عبادات تفرق مدتی بعد بود و تفرق بسیار نبود از این جهت در سوره انبیاء (وَتَقَطَّعُوا) را با و او ذکر کرده بود و (زُبُرًا) را با او ذکر نکرده و در طعام ها و اعمال مخالفت زود آغاز شده بود و به آن گروه های بسیار پیدا شده بود پس از این جهت در این آیت (فَتَقَطَّعُوا) را به فا و (زُبُرًا) را ذکر کرد (كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ) در این اشاره است که هر جماعت به عمل و طریقه خود دین و ثواب میگفت اگر چه مخالف دین پیغمبران بود مانند گروه بدعتیان که اند ، و در سوره انبیاء صرف مخالفت را ذکر کرده بود اگر چه به طریقه های خود ثواب نمی گویند پس آنجا برای تخویف (وَإِلَيْنَا رَاجِعُونَ) ذکر کرده بود -
[۵۴] از این آیت چهارده حالات منکرین را ذکر میکند در این آیت یک حال ذکر است یعنی غفلت و گمراهی کسانی که در دین پاره پیدا کردند ، و در لفظ (فَذَرْهُمْ) تسلیت به نبی است که بر مهلت و به تعویق انداختن عذاب این منکرین اندوه مکن -
[۵۶،۵۵] در این دو حالات منکرین را ذکر کرده است گمان خیر و عدم شعور مطلب این است که اموال و پسران شان روز به روز افزود میگردد پس گمان شان این است که این در دنیا بدل و اثر اعمال نیک ایشان است یا برای حالات نیک ایشان اسباب است و حال اینکه این استدراج است مانند که در سوره العمران (۱۷۸) گذشته است -
[۵۷] این به طریقه مقابله ذکر صفات مومنان است که آن هفت است و هفت در آغاز سوره ذکر شده است که همه چهارده شدند و این صفات سبب خیرات اند و این بشارت برای کسانی هست که از دین انبیاء مخالفت نکرده اند (خَشْيَةِ) حال دل است و (مُشْفِقُونَ) حالت ظاهری است که اثر ترس بر اندام های ظاهری اشکار شود و دل نیز نرم شود و این دو صفت است -