رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ﴿۸۳﴾ وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ﴿۸۴﴾ وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ﴿۸۵﴾ وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ﴿۸۶﴾ وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿۸۷﴾ يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿۸۸﴾
ائ پروردگار من عطا کن مرا فیصله کردن محکم و یکجا کن مرا با نیکوکاران کامل ﴿۸۳﴾
و همیشه بگردان برای من ذکر نیکو در مردم پس آیندگان ﴿۸۴﴾
و بگردان مرا از مستحقین انعامات جنت ﴿۸۵﴾
و بیامرز پدرم را هرآئينه او هست از مردم گمراهان ﴿۸۶﴾
و رسوا مکن مرا در روزی دوباره زنده شدن ﴿۸۷﴾
روزی که نفع ندهد نه مال و نه فرزندان ﴿۸۸﴾
[۸۳] چون ربوبیت اللّه تعالٰی را با ذکر کردن صفات و نعمات بیان کرد حالا بر او تفریع میکند به ذکر حقوق رب که آن دعا و تضرع به رب است لذا شش دعا را ذکر میکند (حُكْمًا) علم مظبوط با عمل انبیاء نیز به زیادت عمل محتاج اند (وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ) یعنی پس از مرگ در عالم برزخ روح مرا همراه با صالحین بگردان و در روز قیامت در جنت با صالحین همراهی عطا کن یا مراد این است که توفیق اتباع کامل نیکان را در دنیا عطا کن -
[۸۴] (لِسَانَ صِدْقٍ) مراد از ذکر نیکو این است که توحید را در اولاد من مداوم بدار و در این حصه ثواب پدر میباشد زیرا لِي گفته است یا مراد این است که توفیق همچون عمل را عطا کن که بعد از مرگ ثواب او به من برسد -
[۸۵] سوال جنت سنت انبیاء است کسانی که از متصوفه میگویند که من جنت نمیخواهم بلکه دیدار می خواهم این خلاف از این آیت است -
[۸۶] سوال مغفرت پدر بعد از وعده با او بود و باز این دعا را ترک کرد مانند که تفصیل این در سوره توبه (۱۱۴) گذشته است - قول در این آیت این است که در اینجا مراد از وَاغْفِرْ طلب هدایت است -
[۸۷] در این حفاظت از رسوای عام است و همچنین رسوای عذاب پدر است در پیش روی او ، مانند که در حدیث صحیح می آید مضمون آن است که ابراهیم علیه السلام پدر خود را در حالت بد می بیند پس او خواهد گفت یا رَبَ تو به همراه من وعده کرده بودی که ترا در روز قیامت رسوا نمیکنم (یعنی این دعا مرا قبول کرده بودی) پس از این رسوای بزرگ چیست که پدر من در پیش روی من در این حالت بد به جهنم میرود پس اللّه تعالٰی چهره پدر ابراهیم علیه السلام را تبدیل میگرداند به شکل بدی تا اینکه ابراهیم علیه السلام نیز از او نفرت میکند و در جهنم انداخته میشود و ابراهیم علیه السلام در این حالت او را نمی شناسد پس از رسوای به این طریقه محفوظ خواهد شد -
[۸۸] در این اشاره است که مال ازر (پدر ابراهیم علیه السلام ) بسیار بود و پسرش (ابراهیم علیه السلام ) پیغمبر بود پس او را از جهت کفر او نفع نداد -