وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿۴۲﴾ هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا ﴿۴۳﴾ تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا ﴿۴۴﴾

و پاکی گوئيد او را صبح و شام ﴿۴۲﴾
اللّه تعالٰی اوست ذاتی که بلند میکند شان شما را (به رحمت ها) و ملائيک او به دعاها تا بر آرد شما را از تاریکیها به روشنی و هست به مومنان خاص مهربان ﴿۴۳﴾
پیشکش ایشان روزی که ملاقات کنند اللّه تعالٰی را سلام است و آماده کرده است برای ایشان ثواب با عزت ﴿۴۴﴾

[۴۳] در این آیت سبب برای ماقبل است یعنی ذکر و تسبیح از سببی کنید که او بر شما با ملائيک صلاة میفرستد یا این نتیجه و تفریع است یعنی چون شما هر وقت در ذکر و تسبیح اللّه تعالٰی مشغول هستید لذا اللّه تعالٰی بر شما صلاة میفرستد و صَلوة اللّه تعالٰی و ملائيک سبب برای بیرون شدن از ظلمات به نور است و آن باز سبب است برای رحمت خاص الٰهیه - صلوة در اصل رعایت و عنایت کردن است و آن رحمت کردن از طرف اللّه تعالٰی و ذکر نیک او را در بندگان اشاعت کردن و از طرف ملائيک استغفار خواستن است از سببی که ملائيک مستجاب الدعوات اند (یعنی دعاهای ایشان قبول میشود) و این استغفار سبب رفع درجات است و دعا خواستن از طرف مومنان با الفاظ صلٰوة یا صرف دعا خواستن برای رحم اللّه تعالٰی است (الظُّلُمَاتِ) مراد از این تاریکیهای منافقت و اعتراضات و طعن کردن براهل حق است و به کفر و شرک و جهل نیز شامل است و مراد از نور یقین و ایمان کامل و توحید و سنت است -
[۴۴] در این بشارت اخرویه است - تحیة به قولی گفته میشود که سبب خوشحالی مخاطب باشد آن دعا به لفظ حیَّاک اللّه شامل است و به السلام علیکم گفتن شامل است و نسبت اللّه تعالٰی به صفات نیکو شامل است در این آیت مراد الفاظ خوشحالی است و مراد از سلام سلامتی و تبریکی دادن برای سلامتی است -