إِنْ تُبْدُوا شَيْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ﴿۵۴﴾ لَا جُنَاحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ وَاتَّقِينَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا ﴿۵۵﴾ إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ﴿۵۶﴾

اگر اشکارا کنید چیزی را یا پنهان دارید آنرا پس هرآئینه اللّه تعالٰی هست بر هر چیز دانا ﴿۵۴﴾
نیست گناه بر ایشان (بر زنان) در باره پدران ایشان و نه در پسران ایشان و نه در برادران ایشان و نه در برادرزاده های ایشان و نه در خواهرزاده های ایشان و نه در زنان مومنه و نه در کسی که مالک است دست راست ایشان و بترسید از اللّه تعالٰی هرآئینه اللّه تعالٰی هست بر هر چیز حاضر و ناظر ﴿۵۵﴾
هر آئینه اللّه تعالٰی و ملائیک او صلوة (درود) میگویند بر نبی صل اللّه وعلیه وسلم ائ مومنان صلوة گوئید بر او و سلام گوئید سلام کامل ﴿۵۶﴾

[۵۴] این آیت متعلق به آیت گذشته است یعنی منهیاتی که در آن آیت بیان شدند به آن عمل کردن یا خلاف کردن اشکارا باشد یا پنهان باشد اللّه تعالٰی به آن خبر است جزاء یا سزاء آنرا میدهد -
[۵۵] چون در آیت پیش حجاب کردن زنان فرض شد یعنی مردان به داخل حجاب داخل نشوند حالا در این آیت استثناء بعضی مردمان را ذکر میکند - یعنی این مردمان در حال خلوت داخل پرده داخل شده میتوااند -
فایده: عموها و ماماها را ذکر نکرده است نزد اکثر اهل علم ایشان نیز در این اشارهً داخل اند از سببی که بنی الاخ (برادرزاده) برای عمه محرم است پس عم نیز محرم شد برای برادرزاده و بنی الاخت (خواهر زاده) برای خاله محرم شد پس ماما نیز محرم شد برای خواهر زاده و در نزد بعضی عم و ماما داخل این حکم نیستند مانند که خسر و و پسر امباق نیز در آن داخل نیست -
[۵۶] این خطاب دیگر به مومنان است در این آیت عزت ، شرافت و منزلت نبی صل اللّه وعلیه وسلم در ملاء اعلی ذکر است و عزت او را بر ملاء ادنی فرض میکند تا هیچ کسی در باره ذات و زنان نبی صل اللّه وعلیه وسلم هیچ فکر بد را دل نیاورد این تائید حکم گذشته است - صلاة اللّه تعالٰی بر نبی رحمت خاصه کردن ، عزت دادن ، از گناهان معصوم نگهداشتن و مغفرت کردن و درجات بلند دادن است و صلاة ملائیک بر او برای او دعا خواستن اعزاز و احترام او را کردن و مغفرت طلب کردن است - و به حال مشترک همه اینها صلاة گفته میشود که از آن تعبیر شده میتواند با (اعتنابالشان) یعنی عظمت شان او و شاباش آفرین گفتن بر او (صَلُّوا عَلَيْهِ) این صیغه امر است بر فرضیت دلالت میکند و در فرضیت درود سه اقوال است اول اینکه در عمر یکبار فرض است دوم اینکه در قعده اخیر نماز فرض است سوم با همراه نام او فرض است - و از آنهای که نقل نیست مانند الفاظ درود تاج درود لکهی یا الصلٰوة علیک یا رسول اللّه خواندن آن منع است از سببی که بنا عبادات و اذکار به نقل و اتباع است - همچنین احادیث که صحیح نیست از الفاظ آن نیز خود را نهگداشتن ضروری است (سَلِّمُوا تَسْلِيمًا) مراد از این تحیه اسلام است که السلام علیک ایهاالنبی و رحمة اللّه وبرکاة و همچنین داخل است در این اطاعت کردن او و صفات نیکو او را کردن -