قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۱۴﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿۱۵﴾ وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۱۶﴾ وَآتَيْنَاهُمْ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ﴿۱۷﴾

بگو برای آنهای که ایمان آورده اند که درگذرند (از حق خود) از آنهای که عقیده ندراند روزهای اللّه تعالٰی را تا جزا دهد قومی را که به سبب آنچه اعمال میکردند ﴿۱۴﴾
هرکه بکند عمل موافق سنت پس برای نفع خود اوست و هرکه عمل بد بکند پس وبال آن بر اوست باز بسوی پروردگار خود باز گردانیده میشوید ﴿۱۵﴾
و به تحقیق دادیم ما بنی اسرائيل را کتاب و دانش دین و پیغمبری و دادیم ایشان را از خوراک های پاکیزه و فضیلت دادیم ایشان را بر عالمیان ﴿۱۶﴾
و داده بودیم ایشان را احکام اشکار دین پس اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه آمد به ایشان علم از روی ضد کردن در میان ایشان هرآئينه پروردگار تو فیصله میکند میان ایشان پروز قیامت در آنچه که ایشان در آن اختلاف میکردند ﴿۱۷﴾

[۱۵،۱۴] بعد از دعوت با دلایل تعلیم ادب و حسن اخلاق برای دعوت (تبلیغ) کنندگان است - (يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ) یعنی آن مردمان (منکرین) که به مؤحدین اذیت میرسانند و توحین و دشنام میکنند ایشان در حقیقت بر عذاب های اللّه تعالٰی (که بر منکرین نازل شده اند) و نعمت های اللّه تعالٰی (که به مؤحدین داده شده اند) عقیده ندارند از این سبب ایشان چنان بد اخلاقی میکنند (يَغْفِرُوا) مراد از این از ایشان بی اعتناء شدن و از جواب دشنام دادن وغیره خاموش شدن و صبر کردن است -
[۱۷،۱۶] این تمثیل برای پیش است مانند که برای مخاطبین قرآن آیات بیّنات داد و نبی آخرین را برای ایشان فرستاد لیکن ایشان مخالفت کردند پس اللّه تعالٰی برای ایشان جزا مناسب ایشان را میدهد همچنین برای بنی اسرائیل آیات و نبوت و نعمات داده است و ایشان نیز باوجود علم اختلاف کردند (وَالْحُكْمَ) علم و فهم کتاب اللّه که آن در اصل سنت (حدیث) انبیاء است (بَيِّنَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ) مراد از این احکام حلال و حرام و شرایع ایشان بود یا در این اشاره است به صفات اشکار و حالات خاتم الانبیاء صل اللّه وعلیه وسلم که در کتاب ایشان ذکر شده بود -