إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿۱۵﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُوا وَأَنْفِقُوا خَيْرًا لِأَنْفُسِكُمْ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۱۶﴾ إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ ﴿۱۷﴾ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱۸﴾

جز این نیست که اموال شما و اولاد شما ازمایش است و اللّه تعالٰی خاص نزد او ثواب بزرگ است ﴿۱۵﴾
پس بترسید از اللّه تعالٰی هر قدر که بتوانید و گوش نهید و فرمان برید و خرچ کنید بهتر خواهد بود برای شما و هرکه نگهداشته شود از حرص نفس خود پس این کسان ایشانند کامیابان ﴿۱۶﴾
اگر قرض دهید اللّه تعالٰی را قرض نیکو (با اخلاص) زیاده گرداند برای شما و بیامرزد شما را و اللّه تعالٰی قبول کننده اعمال است بردبار است ﴿۱۷﴾
عالم است به هر نهان و اشکار غالب باحکمت است ﴿۱۸﴾

[۱۵] این مانع دیگر را از اطاعة اللّه و اطاعة الرسول ذکر میکند که آن اموال و اولاد است در آیت گذشته مِن ذکر کرده بود از سببی که عداوت دینیه از هر زن و اولاد نمی باشد و هر چه اموال و اولاد فتنه شدن است این به همه اولاد و اموال شامل است و اموال را پیش از اولاد ذکر کرد از سببی که فتنه اموال نسبت به اولاد بیشتر است (فِتْنَةٌ) در قرآن معانی مختلف آن است در اینجا مراد امتحان است یعنی محبت مال و اولاد گاهی از اطاعت اللّه تعالٰی و رسول منع میکند و گاهی این سبب میگردد برای تقرب الی اللّه تعالٰی (وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ) یعنی چون مقابله طاعت اللّه تعالٰی و محبت مال و اولاد بیاید پس طاعت اللّه را ترک مکنید از سببی که اجر برزگ ضایع میشود برای چیز اندک و فانی -
[۱۶] بعد از ذکر کردن اسباب عداوت و فتنه که آنها اسباب گمراهی اند ذکر میکند امور هدایت و دین را که آنها چهار اوامر اند ، اول امر به تَقوی ، در این قید ما استعتم را نهاده است - مقصد ما استعتم این است که هر انسان استطاعت کامل خود را صرف کند در اقامت حدود شرعیه تقوی - امر دوم وَاسْمَعُوا ، امر سوم وَأَطِيعُوا ، یکی اشاره به حاصل کردن علم است و دیگر عمل کردن به آن ، و امر چهارم وَأَنْفِقُوا این عبادت مالیه است و سه عبادات پیش بدنیه (عقیده و اعمال) اند -
[۱۸،۱۷] در این ترغیب به انفاق فی سبیل اللّه است بعد از امر انفاق و به انفاق نام قرض حسنه را نهاده است برای ترغیب - یا مراد از قرض مطلق اعمال حسنه است که در آن حسن باشد به توحید و اتباع سنت این تعمیم بعد التخصیص است (وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ) شکر از جانب اللّه تعالٰی اشکار کردن نعمت است به ذریعه پاداش دادن بسیار و این متعلق به يُضَاعِفْهُ است - (حَلِيمٌ) شتاب نمی کند در سزا دادن مومنان بلکه مهلت میدهد تا توبه کنند و بخشش کرده شوند این متعلق به يَغْفِرْ است -