الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ ﴿۳﴾ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿۴﴾

آنهای که یقین دارند به آنچه که از ایشان پنهان است ، و برپا میدارند نماز را و بعضی آنچه ایشانرا داده ایم در راه اللّه تعالی خرچ میکنند ﴿۳﴾
و آنهای که یقین دارند به آنچه نازل شده بسوی تو و آنچه نازل شده پیش از تو و به آخرت ایشان یقین دارند ﴿۴﴾

[۳] در این سه صفات مومنین ذکر است اول ایمان به غیب، غیب آنچه که از ما پنهان است و اللّه تعالٰی به ما خبر آنرا داده است و آنها اللّه تعالی و ملائیک و کتاب های اللّه تعالٰی و رسل او و تقدیر و روز آخرت و دوباره زندگی است و این مشتمل بر تمام ایمانیات است - دوم عبادت بدنیه که اول و مهمتر آن اقامة صلوة (قایم کردن نماز) است که شروط آن و ارکان واجبات سنت، مستحب را همه بجا می آورد و به آن مداومت میکند و به آن دعوت میدهد - صفت سوم عبادت مالی است (يُنْفِقُونَ) مطلوب آن خرچ کردن است که طبق حکم اللّه تعالٰی و طریقه رسول باشد و آنکه خلاف این طریقه باشد اسراف و تبذیر است مانند نذر کردن به غیراللّه ، رسم یازدهم، رسم شام های مرده ها و چهلم وغیره و اینها همه بدعات اند ( وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ) دراین اشاره است که قسمتی ازمال خرچ گردد و اشاره است که تقسیم کننده رزق اللّه تعالٰی است -
[۴] در این دو صفت دیگر مومنین ذکر شده است ایمان به همه رسولان و کتب و ایمان به اخرت که این همه در غیب داخل است ولی برای رد به یهود و نصارا جدا ذکر شد برای این که آنها به کتاب های خود ایمان آورده اند ولی کتب دیگر را قبول ندارند - و همچنین آخرت را به آن صفتی که در قرآن ذکر شده است قبول ندارند و جنت را مختص به خود می گردانند -