يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ ﴿۹﴾ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ ﴿۱۰﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ﴿۱۱﴾ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَكِنْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۱۲﴾

فریب میکنند با اللّه تعالٰی و به کسانی که ایمان آورده اند ، و نمی فریبند درحقیقت مگر نفس های خود را و ایشان نمیدانند (که خود را فریب میدهند) ﴿۹﴾
(زیرا که) در دل های ایشان مرض است ، پس افزود اللّه تعالٰی بر مرض آنها (با نازل کردن قران) و ایشانراست عذاب دردناک به سبب آنکه همیشه دروغ میگویند ﴿۱۰﴾
وقتیکه برای ایشان گفته شود که در دنیا فساد (خرابی) مکنید میگویند بدون شک ما خاص اصلاح کننده هستیم ﴿۱۱﴾
آگاه باشید که یقیناً محض ایشان مفسدان اند ولی نمیدانند فساد خود را ﴿۱۲﴾

[۹] در این آیت نیز زجر برای منافقین است و دو صفت ایشان ذکر شده است خدع (فریب کردن) و نداشتن شعور، وقتیکه یک شخص یک کار دین را با اراده فایده دنیوی میکند مانند ایمان وعبادت و دیگر اعمال را برای عوض گرفتن در دنیا و اجرت و جاه میکند این را خدع (فریب) میگویند (اللّه) با اللّه تعالٰی مخادعه کردن (فریب کردن) به زعم آنها مراد است یا مقصود به رسول آن فریب کردن مراد است - (وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ) یعنی گناه خداع و عاقبت بد آن در دنیا و آخرت خاص بالای آنها میباشد -
[۱۰] در این آیت نیز زجر برای منافقین است و دو صفات منافقین با دو جزا آنها ذکر میگردد یک در دنیا و دوم در آخرت – (مرض) مرض در دل آنها شک ، نفاق ، بزدلی و حسد به مومنان است ، به زنهای بیگانه میلان کردن ، کار دین را برای اغراض خود کردن ، در دل برای کفار محبت داشتن این در قران کریم جای به جای ذکر شده است - (فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا) این سخنان یا برای تعلیم از طرف اللّه تعالٰی است یا جمله خبریه است یا اینکه آن قدری که قران نازل میگردد یا حق اشکار میگردد یا مومنین ترقی میکنند به همین نسبت امراض نفاق آنها بیشتر میگردد چون سبب این همه نزول قرآن است به این سبب زیادتی آنرا به قران نسبت داده است در سوره مایده (۶۸،۶۴) و سوره توبه (۱۲۵) و سوره اسراء (۸۲) - ( يَكْذِبُونَ) و (كَانُوا) دلیل بر این است که دروغ گفتن عادت آنها است - و این اولین سبب عذاب است واین دلیل بر این است که دروغ گفتن گناه بزرگ است و در حدیث در نشانی های منافق یک نشانی دروغ گفتن ذکر است -
[۱۱] در این آیت نیز زجر است و یک صفت قبیحه آنها را ذکر میکند که برای فساد (خرابی) اصلاح گفتن است - و فساد آنها عبارت از شرک کردن ، مانع شدن مردم از قران ، مال دیگران را حلال دانستن ، دزدی کردن ، مال یتیمان را خوردن ، سحر و منتر کردن ، خلاف ازسنت و قران کردن و این عمل آن ها در قرآن جا بجا ذکر است به این کار های منافق اصلاح گفتن صفت هر بدعتی و مشرک است بدعت را سنت و شرک را توحید میگوید
[۱۲] در این آیت نیز تنبیه است و یک صفت قبیحه منافقین ذکر است که آن فساد کردن است و در این به بسیار تاکید دعوی اصلاح آنها رد شده است (وَلَكِنْ لَا يَشْعُرُونَ ) و این عدم شعور آنها عذر نیست بلکه اینها قصداً تحقیق حق را ترک کرده اند -