وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ ﴿۱۸۶﴾ أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿۱۸۷﴾

و وقتی بپرسند ترا بندگان من در باره من (پس بگو برای شان از جانب من) که هرآئینه من نزدیکم ، اجابت میکنم دعای دعا کننده را وقتی که دعا می کند از من پس باید قبول کنند حکم مرا ، و یقین کنند مرا (به دعا قبول کردن) تا ایشان برسند به مقصد خویش ﴿۱۸۶﴾
حلال کرده شد به شما شب روزه یکجا شدن با زنان تان ایشان لباس اند به شما و شما لباسید به ایشان ، دانسته اللّه تعالیٰ که هرآئینه شما بودید در نقصان می انداختید جانهای خود را (اگر این حکم را باقی میماند) پس آسانی آورد بر شما و فراخی آورد برای شما ، پس حالا نزدیکت کنید به ایشان و طلب کنید آنچه مقرر کرده اللّه تعالیٰ به شما و بخورید و بنوشید تا آنکه اشکار شود تار سفید از تار سیاه به شما از صبح باز تمام کنید روزه را تا شب و نزدیکت مکنید به ایشان در حالیکه معتکف باشید در مساجد ، این حدود اللّه تعالیٰ است پس نزدیک مشوید آنرا این چنین بیان می کند اللّه تعالیٰ احکام خود را به مردم تا متقیان شوید ﴿۱۸۷﴾

[۱۸۶] در این آیت حکم چهارم است که روزه سبب نزدیکت به اللّه تعالیٰ است و در وقت نزدیکت دعا خوب قبول می گردد -
فایده ۱: این آیت دلیل است که غیر از اوقات شرعی در اوقات دیگر به جهر ذکر کردن منع است -
فایده ۲: در این آیت برای قبول شدن دعا سه شرط ذکر است (۱) (إِذَا دَعَانِ) که از اللّه می خواهد به آن شرک نمی کند (۲) حکم های اللّه را قبول کردن و به آن عمل کردن (۳) یقین کردن که اللّه تعالیٰ قبول کننده است - (فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي) استجابت به قبول کردن کامل احکام گفته می شود و اجابت صرف جواب کردن است (وَلْيُؤْمِنُوا بِي) مراد از این ایمان یقین کردن است که اللّه تعالیٰ دعا را قبول می کند از این سبب این را بعد از استجابت ذکر کرده است - (أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ) برای اجابت چهار طریقه است اول حاجت را کامل دادن - دوم حاجت دیگر را قبول کردند - سوم دور کردن مصیبت - چهارم دادن ثواب -
[۱۸۷] در این آیت حکم پنجم روزه است حکم شب و روز و مسئله اعتکاف است (أُحِلَّ لَكُمْ) این حکم شب است (الرَّفَثُ) هر قول و عملی که به زنها می شود در اینجا مراد به زنها یکجا شدن است (لِبَاسٌ) مانند لباس که پرده و زینت است و عزت است و به همراه جسم لازم است همین گونه زن و شوهر برای یکدیگر اند (كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ) یعنی بعضی ازصحابه کرام خطا شدند که بعد از خواب کردن به زنهای خویش نزدیک شدند و این منع بود به این خیانت گفته می شود لیکن اللّه تعالیٰ آنها را معاف کرد یا مراد این است که اگر این حکم را برای شما باقی می گذاشت شما جانهای خویش را در خیانت می افگندید (فَتَابَ) به معنی اول مراد توبه قبول کردن است وبه معنی دوم تخفیف آوردن است ومراد از عفو وسعت حکم است (مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ) آنچه راکه اللّه تعالیٰ مقرر کرده است ـ یعنی نیت اولاد رامی کند و معنی دیگر این است آن چه راکه اللّه تعالیٰ برای شما حلال کرده است یعنی در نزدیک شدن آن طریقه و آداب را کنید آنهای که در شرع جایز شده باشند - (الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ) مراد از این فجر صادق است که آن مانند تار سفید به طرف مشرق بالای تار سیاه شب اشکار می گردد و در يَتَبَيَّنَ اشاره است به فجرصادق و آنکه فجر کاذب است در آن تبین نمی باشد (فِي الْمَسَاجِدِ) اشاره است که اعتکاف در تمام مساجد جایز است در سه مساجد (مسجد حرام ، مسجد نبوی ، مسجد اقصی) افضل است و اعتکاف زن ها نیز در مسجد ضروری است مانند که به سنت نیز ثابت است -