وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿۲۰۶﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿۲۰۷﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ ﴿۲۰۸﴾ فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿۲۰۹﴾
وقتی که گفته شود اورا بترس از اللّه تعالیٰ می گیرد اورا غیرت به گناه کردن پس کافی است اورا جهنم ، و هرآئینه بد است جای تیار کرده شده (این جهنم) ﴿۲۰۶﴾
و بعضی از مردمان کسیست که می فروشد جان خود را برای طلب رضاء اللّه تعالیٰ و اللّه تعالیٰ بسیار مهربان است بر بندگان خود ﴿۲۰۷﴾
ای مومنان درآئید در اسلام کامل و مکنید پیروی قدم های شیطان را ، هرآئینه شیطان شمارا دشمن اشکار است ﴿۲۰۸﴾
سپس اگر بلعزید بعد از آنکه رسیده برای شما احکام اشکار پس بدانید که هرآئینه اللّه تعالیٰ غالب با حکمت است ﴿۲۰۹﴾
[۲۰۶] در این یک صفت ذکر است و آن تخویف اخروی است (أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ) عزت به معنی غیرت نفسانی است و به معنی علٰی است یعنی غیرت را برای گناه کردن شروع می کند یعنی در گناه کردن پخته می گردد یا با سببیه است از سبب گناه دل او ، غیرت اورا منع کرده است از قبول کردن نصیحت (وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ) مهاد آنجا را می گویند که برای استراحت کردن مهمان تیار کرده شود پس برای جهنم این لفظ را تحکماً (زورگویی) گفته است یا مراد از مهاد آن عمل های ناکاره است که اینها برای خویش آماده کرده اند -
[۲۰۷] در این نوع چهارم مردم ذکر است اینها بسیار نیک بخت اند که اینها جانهای خویش را برای اللّه تعالیٰ قربان می کنند و او مجاهد فی سبیل اللّه است - به طریقه دعوت فی سبیل اللّه یا قتال فی سبیل اللّه (يَشْرِي) به معنی بیع (فروختن) است و مراد از آن خرچ کردن و قربان کردن جان است -
[۲۰۸] در این آیت ترغیب است به قبول کردن تمام دین اسلام یعنی حج و تمام عبادات دینیه دیگر را از بدعات پاک نگهدارید حکم است که تمام اسلام را بالای جان خویش جاری سازید در عقاید ، عبادات ، معاملات در غم ها و خوشی وغیره ، کسانی که برخی از کار های اسلام را میکنند و برخی از کار های مشرکان ، کافران و بدعتیان را نیز میکنند مخالف این آیت اند (خُطُوَاتِ) کفریات ، بدعات و شرکیات مراد است -
[۲۰۹] این تنبیه است برای آن کسانی که مکمل در اسلام داخل نمی شوند (زَلَلْتُمْ) لغزیدن اگر قصداً باشد یا جهلاً ولی در اینجا طریقه اول مراد است -