إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۲۱۸﴾ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ ﴿۲۱۹﴾ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَى قُلْ إِصْلَاحٌ لَهُمْ خَيْرٌ وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿۲۲۰﴾

هرآئینه کسانیکه ایمان آوردند و کسانیکه هجرت کردند و جهاد کردند در راه اللّه تعالی آن کسان امیدوارند رحمت اللّه تعالی را و اللّه تعالی بخشندهٔ مهربان است ﴿۲۱۸﴾
میپرسند ترا در باره شراب و قمار بگو در هردو گناه بزرگ است و منفعت هاست مردمان را - و گناه هردو (که پیدا میشود از آنها) بزرگتر است از منفعت آنها و میپرسند ترا که چه خرچ کنند ؟ بگو از زاید (خرچ کنید) این چنین وضاحت می کند اللِّه تعالی برای شما احکام را تا شما فکر کنید ﴿۲۱۹﴾
در دنیا و اخرت و میپرسند ترا در باره یتیمان بگو کار فایده برای شان بهتر است و اگر مخلوط خرچ می کنید به همراه آنها پس برادر شمایند ، و اللّه تعالی می داند خراب کار را از اصلاح کننده ، و اگر میخواست اللّه تعالی به شما سختی می آورد ، هرآئینه اللّه تعالی غالب با حکمت است ﴿۲۲۰﴾

[۲۱۸] در این آیت مژده است به ایمان داران ، مهاجرین و مجاهدین در مقابله مرتدین (يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ) این جمله خبریه به معنی انشاء است یعنی امید داشته باشد -
[۲۱۹] این حکم چهارم است در باره شراب و قمار - قانون در آن این است که در یک چیز فایده کم و نقصان زیاد باشد مانند خمر و میسر خودرا از آن نگه دارید و در یک چیز که فایده زیاد و نقصان کم باشد مانند انفاق فی سبیل اللّه آنرا بکنید - و در این رد است به مردم جاهل که ، که آنها به فایده خمر و میسر نظر می کنند و نقصانات آن را نه می بینند زیرا قمار می کنند و شراب می نوشند - خمر هر آن شراب که سکر (نشه) پیدا می کند و اختلال عقل پیدا می کند از هر ماده که ساخته شده باشد - در میسر هر نوع قمار داخل است (وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا) آن گناهای که از این هر دو پیدا می شود - اکبر گفت اکثر نه گفت اشاره است که یک گناه بزرگ از منافع بی شمار بد (قبیح) است (تَتَفَكَّرُونَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ) فکر دنیا این است که چیزی مال را برای ضرورت خویش نگهدارد و فکر آخرت این است که چیزی مال را برای اللّه تعالی خرچ کند -
[۲۲۰] این حکم پنجم است در باره یتیمان و رد است به طریقه جاهلیت که آنها به یتیمان ظلم می کردند و مال آنها را به فریب می خوردند (الْمُفْسِدَ) آن کسی است که مال یتیمان را می خورد به فریب یکجا کردن (لَأَعْنَتَكُمْ) عنت به مشقت و تکلیف کلان گفته می شود مراد از آن حکم سخت دادن است -