وَلَا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَلَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَلَا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُوا وَلَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ أُولَئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿۲۲۱﴾ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ ﴿۲۲۲﴾

و نکاح نکنید زنان مشرکه را تا آنکه ایمان آرند ، و هرآئینه کنیز ایمان دار (موحد) بهتراست از مشرکه (که آزاد باشد) اگرچه به شگفت آرد شمارا (زیبای و مال آن) و به نکاح مدهید (دختران و خواهران خود را) به مردان مشرک تا آن که ایشان ایمان آرند - و البته غلام موحد بهتر است از مشرک (آزاد) اگرچه به شگفت آرد شمارا (زیبای و مال آن) آن کسان دعوت مینمایند بسوی آتش ، و اللّه تعالیٰ می طلبد بسوی جنت و به آمرزش به حکم خود و بیان می کند احکام خود را به مردم تا ایشان پند گیرند ﴿۲۲۱﴾
و میپرسند ایشان در باره حیض بگو آن نجاست است پس کناره گیرید اززنان در جای حیض و نزدیک مشوید ایشان را تا اینکه پاک شوند پس وقتیکه خوب پاک شوند (به غسل کردن) پس بیائید به ایشان ازآنجای که حکم کرده بشما اللّه تعالیٰ ، هر آئینه اللّه تعالیٰ دوست دارد توبه کنندگان را و دوست میدارد خودرا پاک نگهدارندگان را ﴿۲۲۲﴾

[۲۲۱] این حکم ششم است منع نکاح از اهل شرک زیرا که دربین موحد و مشرک اتفاق آمده نمی تواند و این رد است به جاهلان که آنها در نکاح لحاظ مال ، زیبای و نسب را می کنند - و اللّّه تعالیٰ فرمود که لحاظ عقیده و توحید را کنید -
فایده : شرک این است که بدون اللّه تعالیٰ کس دیگر را صاحب اختیار و دارای قدرت نفع و ضرر می داند یا غیب دان می داند یا بندگی خاص اللّه تعالیٰ را مانند سجده و نذر را بغیر از اللّه تعالیٰ برای مردم دیگر می کنند -
فایده دوم: از مشرکات کتابیات مستثنی اند به دلیل آیت (۵) سوره مایده اگر چه لفظ مشرکات به آنها شامل است (أُولَئِكَ يَدْعُونَ) این علت حرمت نکاح اهل شرک است (النَّارِ) مراد آن عمل های است که به آتش می رساند (الْجَنَّةِ) مراد آن عمل های است که به جنت می رساند -
[۲۲۲] این حکم هفتم است خویش را از اذی نگهداشتن در این رد است بالْمَحِيضِه جهلای یهود که در هنگام حیض از زنها به کلی نفرت می کردند ، و به نصارا که در این حالت نزدیکت را جایز می دانند ، و در حکم اسلام افراط و تفریط نیست - (الْمَحِيضِ) محل حیض که عورت خاصه است آن محل اذی است (لَا تَقْرَبُوهُنَّ) مراد از آن جماع کردن است (يَطْهُرْنَ) مراد از این بند شدن خون است (تَطَهَّرْنَ) مراد از این غسل کردن است (أَمَرَكُمُ اللَّهُ) که نزدیکت آنرا اجازت داده است (التَّوَّابِينَ) آن کسی که در حال حیض نزدیکت می کند و توبه به اخلاص می کند - (الْمُتَطَهِّرِينَ) آن کسی که بالکل در حالت حیض نزدیکت نمی کند -