تِلْكَ الرُّسُلُ ۱۰۷ آلِِ عِمٌران

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ﴿۸﴾ رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿۹﴾ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَأُولَئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ ﴿۱۰﴾ كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَاللَّهُ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿۱۱﴾

(میگویند ایشان) ای پرودگار ما کج مکن دلهای مارا پس از آنکه هدایت کردی ما را ، و ببخش به ما از سوی خود پختگی بر دین هرآئینه تویی بخشاینده ﴿۸ ﴾
ائ پروردگارما هرآئینه تو جمع کننده همه مردمانی در آن روز که هیچ شک نیست در آن هرآئينه اللّه تعالی نمیکند خلاف از وعده خود ﴿۹ ﴾
هرآئینه کسانیکه کفر کردند هرگز دفع نکند از ایشان مالهای شان و نه اولاد شان از عذاب اللّه تعالی چیزی را و این کسانند هیزم آتش ﴿۱۰ ﴾
(حال ایشان) مثل حال اهل فرعون است و کسانیکه پیش از ایشان بودند تکذیب کردند ایشان آیات مارا پس گرفت ایشان را اللّه تعالی به گناهان شان و اللّه تعالی سخت عذاب دهنده است ﴿۱۱ ﴾

[۸ ] این دعا تثبت است - در اینجا رحمة به معنی تثبت است - اشاره است که هنگامی ملایان اهل زیغ به واسطه متشابهات مردم را گمراه می کنند در این وقت به کثرت گفتن این دعا به کار است -
[۹ ] این دعا نیز به تقدیر عبارت است - فلاتخزنا بالزیغ (مارا شرمنده مساز به زیغ) در روز جمع شدن مردم (جَامِعُ) در دنیا مردم در جایگاههای جدا جدا و در زمان های جداجدا بودند لیکن در روز قیامت همه را در یک میدان جمع می کند -
[۱۰] این تزهید فی الدنیا است و تخویف برای منکران توحید است (أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ) یعنی اگر شخص کافر و مشرک مال خود را خیرات کند یا اولاد آنها صالح باشد ، یا به جای آن مال فدیه را ادا می کنند قبول نمی شوند (لَنْ تُغْنِيَ) اغناء به معنی دفع کردن و فایده دادن می آید -
[۱۱] این ذکر منکرین پیشین برای مثال عذاب است (كَدَأْبِ) داُب به معنی حال و عادت است (وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ) مم بعدهم را از سببی نگفته است که بعد از هلاکت فرعون بالای هیچ قومی عذاب استیصالی (بیخکند) نه آمده است -

<< صفحه بعد صفحه قبل >>