قُلْ أَؤُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذَلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ﴿۱۵﴾ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿۱۶﴾ الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ ﴿۱۷﴾ شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱۸﴾

بگو: آیا خبر دهم شما را به بهتر از آن چیزها (دنیوی) برای آنانکه نگهداشتن خود را از شرک نزد پروردگار ایشان جنت هاست میرود در زیر آنها جویها ، همیشه اند در آن و همسران پاکیزه نگه داشته شده و رضامندی از جانب اللّه تعالی و اللّه تعالی بیناست بر بندگان خود ﴿۱۵﴾
ایشان کسانی اند که می گویند ای پرودگارما: بدرستی ما ایمان آوردیم پس بیامرز برای ما گناهان مارا و نگه دار مارا از عذاب آتش ﴿۱۶﴾
ایشان صابران اند و راستگویان اند و فرمانبرداران اند و انفاق کنندگان اند و آمرزش طلبان اند در سحرگاهان ﴿۱۷﴾
بیان کرده است اللّه تعالی که نیست سزاوار بندگی به جز او و فرشتگان و صاحبان علم ثابت قدم اند به انصاف نیست حاجت برآورنده به جز اللّه تعالی او غالب است و با حکمت است ﴿۱۸﴾

[۱۵] در آیت مژده است برای اجابت کنندگان توحید -و این در مقابله چیزهای دنیا است ولی در آخرت برای حصول جنت اول تقویٰ (از شرک نگه شدن) ضروری است که این مرتبه اول ایمان است -
[۱۶] این صفت بندگان نیک است به عاجزی ایشان به اللّه تعالی و به توبه کردن از گناهان گذشته و اشاره است که ایمان وسیله بهتر در این است -
[۱۷] این پنج صفات نیکان برای دخول ابتدایی جنت است و در آیت پیش صرف تقویٰ ذکر بود یعنی ایمان مطلقاً (خالص) سبب دخول جنت است در این صبر عبادت قلب است ، و صدق عبادت زبان است ، و قنوت عبادت اعضاء است ، و انفاق عبادت مالی است ، و استفغار در هنگام سحرگاهان مکمل کننده تمام عبادات است ، پس در این ذکر عبدیت کامل است که مصداق اول صحابه کرام بودند و این صفات در نصارا موجود نه بود -
[۱۸] از این آیت الی آیت (۳۵) باب دوم است در این مسئله توحید و دلایل بر آن و نتیجه آن در یک آیت است سپس جواب یک سوال است سپس طریقه دعوت و تکالیف در دعوت با تخویف اخروی برای مخالفین سپس ذکر حال مخالفت کردن اهل کتاب و تخویف اخروی است - در این آیت به دعوی توحید دلیل وحی شهادت اللّه تعالی است و دلیل نقلی شهادت ملائیک و موحدین پیش و دلیل عقلی به لفظ بِالْقِسْطِ است که این به نزد عقل قول انصاف است - و سپس نتیجه ذکر است و شهادت اللّه تعالی نازل کردن کتابها و دلایل قایم کردن به اثبات توحید است - و این آیت دلیل است به شرافت و فضیلت علماء موحدین که اللّه تعالی شهادت ایشانرا با شهادت خود یکجا کرده است -