وَلَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿۱۷۶﴾ إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱۷۷﴾ وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ ﴿۱۷۸﴾ مَا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يَشَاءُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿۱۷۹﴾
و اندوهگین نگردانند ترا کسانیکه می شتابند در کار کفر هرآئينه ایشان هرگز زیان نرسانند اللّه تعالی را هیچ - می خواهد اللّه تعالی که نه دهد به ایشان حصه در آخرت - و به ایشان است عذاب بزرگ ﴿۱۷۶﴾
هرآئينه کسانیکه خریدند کفر را در عوض ایمان هرگز زیان نرسانند اللّه تعالی را چیزی وبه ایشان عذاب دردناک است ﴿۱۷۷﴾
و گمان نکنند کافران که مهلت دادن ما به ایشان بهتر است در حق ایشان جز این نیست که مهلت میدهیم ایشان را تا افزود شود گناه ایشان ، و ایشان راست عذاب شرمسار کننده ﴿۱۷۸﴾
نیست اللّه تعالی که بگذارد مومنان را بر حالی (پراگنده) که شما هستید ، تا آنکه جدا کند پلید (منافق) را از پاک (مخلص) ، و نیست اللّه تعالی که مطلع گرداند شمارا به سخنان پنهانی (غیب) ، و لیکن اللّه تعالی برمیگزیند از رسولان خود هرکرا که خواهد ، پس ایمان بیاورید به اللّه تعالی وبه رسولانش و اگر ایمان بیاورید و نگهدارید خویش را از نفاق پس برای شماست ثواب بزرگ ﴿۱۷۹﴾
[۱۷۶] این دلداری برای رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم است (يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ) برای کفر جنگ می کنند و این کافر اشکار است (لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ) به اللّه تعالی و دین آن هیچ آسیبی رسانده نمی توانند (يُرِيدُ اللَّهُ) یعنی کوشش آنها در کارهای کفر را اللّّه تعالی سبب محروم کردن آنان را از پاداش آخرت کرده است -
[۱۷۷] دراین آیت مراد منافقین است (اشْتَرَوُا الْكُفْرَ) اشتراء به معنی پسندکردن است و این چنین صفت آنان در آیت (۱۶) سوره بقره ذکر است -
[۱۷۸] این تنبیه برای کفار است و جواب سوال است که برای کفار عمر و اموال چرا داده شده است؟ (لِيَزْدَادُوا إِثْمًا) یعنی به مهلت دادن غفلت پیدا می شود و به غفلت گناه بیشتر می گردد -
[۱۷۹ ] این جواب سوال است که این مصیبت ها بالای مومنان چرا می آیند؟ و جهاد چرا فرض شده است؟ جواب داده شد که این برای تمیز منافق و مخلص است (مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ) حالت پراگنده مراد است (مَا كَانَ اللَّهُ) این جواب سوال دیگر است سوال این است که اللّه تعالی چرا مصایب را می آورد؟ پس اللّه تعالی منافقین را برای ما نشان بدهد؟ جواب داده شد که این غیب است و اللّه تعالی غیب را برای کسی نمی دهد (لَكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي) این جواب سوال است سوال این است که انبیاء گاهی بعضی اخبار غیب را می دهند پس آنها غیب دان شدند؟ جواب این است که او را به وحی اگاه می سازد ، برای این اجتباء گفته می شود علم غیب نیست (الْغَيْبِ) الف لام در این عهدی است مراد از آن تفریق است درمیان مومن و منافق به تفصیل (وَلَكِنَّ) این استثناء منقطع است -
فایده: این آیت دلالت می کند که اللّه تعالی در هنگام اخیر در مدینه منافقین را از مخلصین جدا کرده بود -