وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿۱۸﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا ﴿۱۹﴾ ﴿۲۰﴾
و نیست قبول توبه مر کسانی را که می کنند اعمال بد تا آنکه فرا رسد یکی از ایشان را مرگ میگوید هرآئينه من توبه میکنم اکنون و نه (توبه) آن کسانی را که میمیرند در حالی که ایشان کافر باشند ، آن کسان مهیا کردیم مر ایشانرا عذاب درد دهنده ﴿۱۸﴾
ائ مومنان: حلال نیست شما را که میراث گیرید زنان را به اجبار ، و تنگ نه کنید ایشان را تا باز ستانید بعضی از آنچه (مهر) که داده اید به ایشان مگر که کنند کار بیحیائی اشکار و گذاره کنید با آنها بطور پسنیدیده پس اگر بد می پندارید ایشان را پس شاید که بد می پندارید شما کدام چیزی را و گردانیده اللّه تعالی در آن خیر بسیار ﴿۱۹﴾
واگر خواهید بدل کردنی زنی را به جای زنی و داده باشید یکی ایشان را خزانه بزرگ (مهر) پس مگیرید از آن چیزی آیا میگیرید آنرا به ناحق و گناهی اشکارا ﴿۲۰﴾
[۱۸] این دو نوع توبه قبول نمی گردد (۱) در هنگام نزع (۲) بعد از مرگ - مثال نوع اول قوم فرعون است مانند در سوره یونس در آیات (۹۰-۹۱) و همچنان در آیت (۱۵۹) سوره انعام ذکر است -
[۱۹] این حکم نهم است رد به جاهلیت که بیوه باقی می ماند پس دیگر وارثان به زور به آن نکاح می کردند یا بالای کسی به زور می فروختند زیرا که او را میراث خود می دانستند (وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ) این خطاب به شوهران است مطلب این است که یک شخص خانم خود را به این مقصد اذیت نه دهد که مهر را دوباره بگیرد ولی اگر بدکاری کند پس جایز است که با خلع رها کند (وَعَاشِرُوهُنَّ) این نیز به شوهران خطاب است که با زنان گذاره کنید ، اگر یک عیب در آن باشد که بدخو باشد به آن هم با او گذاره به کار است می شود که اللّه تعالی برایش اولاد صالح بدهد - و در این اشاره است که حق زن بالای شوهر به طریقه معروف معاشره است -
[۲۰] این آیت به حکم پیش تعلق دارد یعنی بدون خلع مهر را دوباره گرفتن گناه بزرگ است (قِنْطَارًا) در این کلمه اشاره است که برای مهر زیاد حدود نیست ولی به ریا و به طور فخر منع است (بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا) یعنی دوباره گرفتن مهر دلالت می کند که این زن بدکاری یا بدخلقی کرده است یا ظلم خالص می کند -