وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۲۴﴾ وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْكُمْ طَوْلًا أَنْ يَنْكِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ فَتَيَاتِكُمُ الْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِكُمْ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ فَانْكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ وَأَنْ تَصْبِرُوا خَيْرٌ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۲۵﴾

و (حرام کرده شده) زنان شوهردار مگر زنانی که مالک شود دست راست شما حکم اللّه تعالی فرض شده است بر شما و حلال کرده شده به شما علاوه از مذکور (زنان ذکر شده) به شرطی که طلب کنید به مالهای تان در قید نکاح آوردندگان نه زنا کنندگان ، پس زنانیکه فایده گرفتید از او با مهر شان پس بدهید به ایشان مهر شان را که مقرر کرده شده است و نیست گناهی بر شما در آن مهری که راضی شدید به آن بعد از مهر مقرر ، یقیناً اللّه تعالی هست دانا با حکمت ﴿۲۴﴾
و هرکه توان ندارد از شما توان (مالی) که نکاح کند زنان آزاد با ایمان را (پس نکاح کند) از آنچه مالک است دست راست شما از کنیزان با ایمان تان و اللّه تعالی داناتر است بر ایمان شما بعضی از شما (از جنس) بعضی است پس نکاح کنید ایشان را به اجازت مالکان شان و بدهید مهر های شان را به وجه پسندیده بند شده اند (در نکاح شما) نه اشکار زنا کنندگان و نه گیرندگان دوست پنهانی ، پس وقتیکه در قید نکاح درآمدند پس اگر کردند بدکاری پس بر ایشان است نیمه سزای که واجب است بر زنان ازاد از مجازات (حد دره زدن) این نکاح کنیزان برای کسی است که میترسد از زنا کردن از شما و اینکه صبر کنید (از نکاح کنیز) بهتر است به شما و اللّه تعالی آمرزگار مهربان است ﴿۲۵﴾

[۲۴] در این آیت زن نوع چهاردهم است که نکاح آن زیرا حرام است که آن در نکاح کسی دیگری است یعنی زن منکوحه - مگر اگر در جهاد با کافران یک زن بیاورند و شوهر آن کافر در دارالحرب بماند پس این کنیز برای شما جایز است زیرا که با شوهر قبلی نکاح آن فسخ شد مراد از (أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُمْ) این است که مهر برای نکاح ضروری است (أُجُورَهُنَّ) مراد از این مهر در نکاح است اجرت زنا و متعه در آن داخل نیست (مُسَافِحِينَ) آن کسانی اند که زنا به اجرت می کنند (وَلَا جُنَاحَ) مطلب این است که اگر بعد شوهر مهر را زیاد کند یا زن مهر خود را کم کند به رضایت جایز است -
[۲۵] این حکم با پیش تعلق دارد - مطلب آیت این است که نکاح کردن کنیز در هنگام ضرورت کار پسندیده است نکاح آنها زیرا جایز است که در آنها ایمان است - دیگر اینکه آنها نیز انسان اند (فَإِذَا أُحْصِنَّ) مطلب این است که اگر از کنیز عروسی شده زنا صادر شود مجازات آن پنجاه دره است اگر عروسی نه شده باشد باز هم این حکم است بالای آنها رجم نیست ، مراد از احصان ، نکاح است مراد از (الْمُحْصَنَاتِ) زن حری (آزاد) است -