وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿۳۰﴾ إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيمًا ﴿۳۱﴾ وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ﴿۳۲﴾ وَلِكُلٍّ جَعَلْنَا مَوَالِيَ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَالَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمَانُكُمْ فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا ﴿۳۳﴾

و هرکه کند این کار را (خلاف کردن از احکام) به تعدی و ستم (به کمی کردن) پس زود بیفگنیمش در آتش و است این کار بر اللّه تعالی آسان ﴿۳۰﴾
اگر شما اجتناب کنید گناهان بزرگ را که نهی کرده شده اید از آن پس دور گردانیم از شما بدی شما را و داخل کنیم شما را در جای داخل شدن باعزت ﴿۳۱﴾
و تمنا مکنید آنچه را که برتری داده اللّه تعالی به آن بعضی شما را بر بعضی مردان را حصه است از سبب عمل که کرده اند و زنان را حصه است از سبب عمل که کرده اند ، و بخواهید از اللّه تعالی از فضل او هرآئينه اللّه تعالی است بر هر چیز دانا ﴿۳۲﴾
و برای هرکس مقرر گردانیم وارثان از مال که برجای گذاشته مادر و پدر و خویشاوندان - و کسانی را که بسته است عهد های شما (به آنان) پس بدهید به ایشان حصه ایشان را ، هرآئینه اللّه تعالی هست بر هرچیز حاضر و ناظر ﴿۳۳﴾

[۳۰] این تخویف اخروی است (عُدْوَانًا) تجاوز کردن از حد به زیادت کردن و (ظُلْمًا) نقصان کردن در احکام الهی به تفریط (کمی) کردن -
[۳۱] این بشارت است مراد از (كَبَائِرَ) شرک و کفر و خلاف کردن و انکار از آن احکام است آن که در این سوره پیش گذشتند - یعنی شرط معاف کردن گناهان این است که از کفر و شرک خود را نگهدارید و همچنین اجتناب از گناهان کبیره در هنگام قدرت بر آن این نیز عمل صالح است که سبب بخشش گناهان می گردد و مراد از (مُدْخَلًا كَرِيمًا) جنت است -
[۳۲] این حکم سیزدهم است - منع از حسد با یکدیگر است (مِمَّا اكْتَسَبُو) مطلب این است که اعمال مناسب به مردان است - و برای زنها مناسب آن اعمال است و از سبب اعمال در مرتبه ها تفاوت است -همچنین از سبب تفاوت اعمال در مابین انسانهای عام در درجات آنها نیز تفاوت است پس از سبب این تفاوت دربین هم حسد کردن جایز نیست (مِنْ فَضْلِهِ) من صله (بخشش) از وَاسْأَلُوا است یا از من اجلیه است -
[۳۳] این حکم چهاردهم است - مولای (صاحب) موالات (دوستی کردن) - یعنی دوستی کرده باشند و پیمان بسته باشند برای تعاون کردن با یکدیگری پس بدهید حصه شانرا یعنی بخشش بدهید کمک کنید در میراث سهم دادن مراد نیست ، موالی جمع مولا است و مولا معنی زیاد دارد در اینجا مراد وارثان عصبه آن است مراد از (وَالَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمَانُكُمْ) مولای موالات است و مراد از نصیب بخشش و کمک کردن است -