الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا ﴿۳۴﴾ وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَكَمًا مِنْ أَهْلِهِ وَحَكَمًا مِنْ أَهْلِهَا إِنْ يُرِيدَا إِصْلَاحًا يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُمَا إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا خَبِيرًا ﴿۳۵﴾

مردان مسلط اند بر زنان بدان واسطه که برتری داده اللّه تعالی بعضی شان را بر بعضی و بدان واسطه که خرچ میکنند از مالهای خویش (بر زنان) پس زنان نیکوکار فرمان بر (از اللّه و رسول و شوهر) نگهدارنده اند (از جان و مال) در غیاب شوهر از جهتی که اللّه تعالی حفاظت ایشانرا کرده است و زنانی که می ترسید از بدخوی ایشان پس پند دهید ایشانرا و جدا کنید ایشانرا در بستر خواب و بزنید ایشانرا پس اگر اطاعت کنند سخن را پس مخواهید بر ایشان راه (طلاق را) هرائينه اللّه تعالی هست از همه بلند و بزرگ ﴿۳۴﴾
و اگر ترسیدید خلاف در بین هردو را پس مقرر کنید منصفی از اقارب مرد و منصفی از اقارب زن اگر بخواهند ایشان اصلاح را البته اللّه تعالی آشتی کند بین هردو ایشان هرآئينه اللّه تعالی هست دانا باخبر ﴿۳۵﴾

[۳۴] این حکم پانزدهم است که حاکم مرد باشد این دلیل است که امارت و امامت زنان بالای مردان منع است - دو نوع زنان را بیان کرد - صالحات و ناشزات صفت های نوع اول را بیان کرد و احکام نوع دوم را بیان کرد (قَوَّامُونَ) مراد از این انتظام امور خانوادگی است که در تمام آنها اجازت مردها صراحتهً یا حکماً شرط است و دو سبب اینرا ذکر کرده است یک فضیلت تکوینی و شرعی و دوم محتاج بودن زنان در خرچ کردن به مردها (لِلْغَيْبِ) مراد از این غایب شدن شوهر است و مراد از حفاظت نگهداشتن جان خود و مال و فرزندان شوهر است و مراد از نشوز نافرمانی کردن زن از حکم اللّه تعالی یا از رسول یا از شوهر است (سَبِيلًا) یعنی طلاق نه دهد -
[۳۵] این متعلق به حکم پانزدهم است که در میان همسر و شوهر صلح کردن ضروری است ولی شرط این است که نیت صلح کنندگان صحیح باشد پس اللّه تعالی صلح خواهد آورد - و در این اشاره است که در بعضی کارها فیصله کردن انسانها جایز است به این شرط که خلاف شرع نباشد -