لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا ﴿۱۴۸﴾ إِنْ تُبْدُوا خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَنْ سُوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا ﴿۱۴۹﴾ إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا ﴿۱۵۰﴾ أُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا ﴿۱۵۱﴾

دوست نمیدارد اللّه تعالی به بلند گفتن (اشکار کردن) سخن بد را مگر کسی که بر او ظلم شده هست اللّه تعالی شنوا دانا ﴿۱۴۸﴾
اگر ظاهر گردانید کار نیک را یا پنهان دارید آنرا یا عفو کنید از بدی پس هرآئينه اللّه تعالی عفو کننده تواناست ﴿۱۴۹﴾
هرآئينه کسانی که کافر اند به اللّه تعالی و رسولانش و می خواهند که تفریق کنند میان(حکم) اللّه تعالی و (حکم) رسولان او و می گویند ایمان می آریم به بعضی و کافر می شویم بعضی را - و می خواهند که بگیرند میان این راهی دیگری ﴿۱۵۰﴾
آن کسان ایشانند کافران به یقین ، و اماده کرده ایم برای کافران عذاب خوار کننده ﴿۱۵۱﴾

[۱۴۸] یعنی اگر شخص منافق کلمه کفر می گوید و برای آن بهانه و عذر پیش می کند پس اللّه تعالی فرمود که بغیر حالت مظلومیت (که جبر شود برای کشتن) بدون جبر گفتن کلمه کفر جایز نیست و در آیت کریمه داخل است که دعا شر (دشنام) کردن جایز نیست ، هان اگر مظلوم برای ظالم دعا بد می کند زود قبول می گردد -
[۱۴۹] مطلب این است اگر کلمه خیر (یعنی سخن دین) اشکار می گویید یا در دل اراده می کنید یا محو کردن سخن های بد و کار های بد را می کنید کار خوب است یا کسی همراه شما بدی کرده باشد او را معاف می کنید کار خوب است زیرا که اللّه تعالی با وجود قدرت معاف می کند و انسان عاجز است پس برای او معافی کردن ضرور کار خوب است -
[۱۵۰] از این آیت الی آیت (۱۶۹) باب دوم است در این صفات بد اهل کتاب را ذکر میکند ، و بر آنها که بعضی انعامات اللّه تعالی بند شده بود اسباب آنرا ذکر می کند و یک سوال آنها را دو جواب می دهد جواب اول الزامی به ذکر قبایح آنها ، جواب دوم تحقیقی (يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ) فرق در میان اللّه تعالی و رسولان این است که می گوید حکم اللّه تعالی را قبول دارم از رسول را قبول ندارم مانند منکرین حدیث و در این چهار صفات قبیحه ذکر شده است (أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا) ماجدی گفته است که در این دین پادشاه اکبر داخل است که او از کفر و اسلام دین مخلوط ایجاد کرده بود و دیگر شهزاده دارا نیز شکوه کرده بود حالا نیز بعضی جهال این نوع فکر دارند -
[۱۵۱] در این آیت یک صفت ذکر است و ترس اخروی است (حَقًّا) برای تاکید است یعنی کامل و به یقین کفار اند -