فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُلْ لَكُمَا إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُبِينٌ ﴿۲۲﴾ قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿۲۳﴾

پس فرود آورد ایشان را به فریب پس چون چشیدند ایشان آن درخت را ظاهر شد به ایشان شرمگاه ایشان و شروع کردند که می چسپانیدند بر خویش برگ درختان جنت را و ندا کرد هردو را پروردگار ایشان که آیا منع نکرده بودم شما را از این درخت و نگفته بودم به شما که هرآئینه شیطان به شما دشمن اشکار است ﴿۲۲﴾
گفتند هر دو ائ پروردگار ما نقصان کردیم ما نفسهای خود را و اگر نیامرزی مارا و مهریانی نکنی بر ما البته می باشیم از زیانکاران ﴿۲۳﴾

[۲۲](فَدَلَّاهُمَا) فا دلالت میکند که ایشان به وسوسه فوراً عمل کرده اند - دَلَّاهُمَا مراد از آن فرود آوردن است از طاعت به معصیت یا از درجه بالا به درجه پائین یا این به معنی ازلهما است (بِغُرُورٍ) ظاهر کردن نصیحت و پنهان کردن نقصان را غرور میگویند (سَوْآتُهُمَا) در اینجا معنی ظاهری مراد است دلیل بر آن جمله بعدی است که برگ چسپانیدن بر خود است و در بحرالمحیط ذکر است که کسانی میگویند که مراد از آن عیوب و اشکار شدن زندگی سخت است و برهنه نشده اند این مخالف از ظاهر قرآن کریم است و تاویل بغیر دلیل است -
[۲۳] ظلم به معنی نقصان است یعنی ما حصه خویش را کم کردیم از سببی که از جنت بیرون شدیم (وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا) بخشیدن گناه مراد نیست از سببی که گناه نکرده اند بلکه پرده انداختن مراد است - و مراد از رَحَمَ در آینده از این نوع کار نجات دادن است - یا این دعا از سبب انکسار و تضرع است پس دلالت نمیکند بر گناه کردن و این عادت مقربین است که نقصان اندک را بسیار فکر میکنند و شربینی نوشته است که این صرف کار خلاف اولٰی است وبه نسیان شده بود به دلیل آیت (۱۱۵) سوره طه تفصیل دیگر در سوره بقره گذشته است -