وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ ﴿۸۲﴾ فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ ﴿۸۳﴾ وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ ﴿۸۴﴾

و نه بود جواب قوم او مگر که گفتند بیرون کنید ایشان را از ده خود هرآئینه ایشان مردمی اند که خویش را پاکیزه میدانند ﴿۸۲﴾
پس نجات دادیم او را و فامیل او را مگر زن او را که بود از باقی ماندگان (در عذاب) ﴿۸۳﴾
و بارانیدیم بر ایشان بارانی بی مثال پس بنگر چگونه بود آخر کار مجرمان ﴿۸۴﴾

[۸۲] یک جواب این قوم این است و همچنان در آیه (۵۶) سوره نمل است و جواب های دیگر آنها در آیت (۲۹) سوره عنکبوت آمده است -
[۸۳] زن لوط علیه السلام مشرکه بود از این سبب در عذاب باقی ماند این در آیت (۱۰) سوره تحریم ذکر است (وَأَهْلَهُ) از آیت (۳۶) سوره ذاریات اشکار است که بجز از فامیل او کسی ایمان نیاورده بود و در تاریخ نوشته است که او صرف دو دختر داشت (الْغَابِرِينَ) غبر از اضداد است به گذشته و باقی مانده هردو گفته میشود معنی دوم مراد است - و در صیغه مذکر اشاره است که عذاب این زن نیز مانند عذاب مردان آن قوم بود اگر چه سبب آنها جدا جدا بود -
[۸۴] در این آیت یک عذاب ایشان ذکر شد یعنی باران سنگ به دلیل مطراً با نکره و در آیت (۸۲) سوره هود و در آیت (۷۴) سوره حجر دیگر عذاب ها نیز ذکر شده است در اینجا ذکر این یک عذاب خاص شد اشاره است که اصل عذاب هلاکت ایشان این یکی بود و دیگران با ایشان مقدمات عذاب بودند و همچنان این نوع سزا در دنیا برای این نوع عمل کنندگان نیز است -