وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿۱۲۰﴾ قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۲۱﴾ رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ ﴿۱۲۲﴾ قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۱۲۳﴾ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿۱۲۴﴾
و افتیدند جادوگران سجده کنان ﴿۱۲۰﴾
گفتند ایمان آورده ایم بر پروردگار عالمیان ﴿۱۲۱﴾
که پروردگار موسیٰ علیه السلام و هارون علیه السلام است ﴿۱۲۲﴾
گفت فرعون آیا ایمان آوردید به او پیش از اجازت من شما را یقیناً این یک سازشی است که کرده اید آنرا در این شهر تا بیرون کنید از آن ساکنان آنرا پس زود میدانید ﴿۱۲۳﴾
البته ببرم دست های شما را و پایهای شما را برخلاف یکدیگر باز بر دار کنم شمارا همه یکجا ﴿۱۲۴﴾
[۱۲۰] این نیک بختی ایشان بود که به ظاهر شدن حق زود ایمان آوردند و از سبب اثر حق ایشان مجبور به ایمان آوردن شدند از این سبب صیغه مجهول را ذکر کرد وَأُلْقِيَ یا از سبب شتاب کردن به سجده صیغه مجهول را ذکر کرد -
[۱۲۱] این اقرار و اعلان ایمان است و در آیت پیش ایمان عملی بود -
[۱۲۲] این را از سببی گفتند که فرعون وهم نکند که رب العلمین من هستم در لفظ (وَهَارُونَ) دفع کردن وهم است یعنی فرعون نگوید که رب موسیٰ من هستم زیرا من تربیت آنرا کرده ام زمانیکه هارون را همراه او ذکر کردند پس اشکار شد که آن رب مراد است که موسیٰ و هارون علیه السلام بسوی توحید آن دعوت میدهند -
[۱۲۳] این تلبیس (نیرنگ) فرعون بالای مردم عام است ورنه برای او خوب ظاهر بود که موسیٰ علیه السلام با ایشان مشوره نکرده است (قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ) با همراه این فرعون ذکر استکبار خود را میکند که هرچیز به اذن او محتاج است و حال اینکه در ایمان آوردن و در پذیرفتن حق به اذن هیچ کسی حاجتی نیست (إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ) این دروغ خالص است و دلیل صریح بر عجز فرعون است که وقتیکه او از احوال مصر اگاهی ندارد پس الٰه و رب چگونه شده میتواند (لِتُخْرِجُوا مِنْهَا) اشاره است که مقصد موسیٰ علیه السلام بر حکومت قبضه کردن است حال آنکه مقصد او اقامت دین بود این عادت مردم باطل پرست است که بر حق پرستان طعن دنیا پرستی را میزنند در (فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ) جبر را ذکر میکند و در آیت (۷۱) طٰهٰ و آیت (۴۹) شعراء گفته است که این استاد بزرگ شماست پس در آن اشاره میکند که سبب موافقت شما با مشوره او آنست که او استاد شماست پس در آن سوره ها سبب ذکر است و در این مسبب ذکر است با همراه غایة که لِتُخْرِجُوا است -
[۱۲۴] این تفصیل فسوف تعلمون است دست ها و پایها را برخلاف یکدیگر بریدند و باز بر دار کردن این از زمان فرعون آغاز یافته است چنین از ابن عباس نقل است در این به ظلم بزرگ فرعون اشاره است چراکه که کدام سزای را که اللّه تعالٰی به قطاع الطریق و محاربه کننده با اللّه تعالٰی و رسول آن مقرر کرده است در آیت (۳۳) سوره مایده پس اورا فرعون به مومنان مقرر کرد -