وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۸۰﴾ وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ ﴿۱۸۱﴾

و خاص اللّه تعالٰی راست نام های (و صفات) نیک پس دعا بخواهید به وسیله آن از او و بگذارید آنهای را که کجروی میکنند در نام های اللّه تعالٰی زود عوض داده خواهند شد ایشان را عمل های که میکردند ﴿۱۸۰﴾
و از آنهای که پیدا کردیم گروهی است که بیان میکنند حق را و به آن فیصله میکنند ﴿۱۸۱﴾

[۱۸۰] این آیت به دعوی سوم سوره تعلق دارد که حاجات را صرف از اللّه تعالٰی بخواهید و در خواندن او با او شریک مگردانید و این زجر سوم است - به نام های اللّه تعالٰی حسنیٰ از سببی گفته میشود که اینها دلالت میکنند به تعارف او و به توحید و به وجود و به کمال او - و وجه دیگر اینست که این نام ها برای اللّه تعالٰی از خودش است اللّه تعالٰی در این تسمیه به هیچکسی محتاج نیست (فَادْعُوهُ بِهَا) این دلیل بر آنست که در دعا خواستن برای وسیله نام ها و صفات اللّه تعالٰی پیش کردن به کار است چنانچه در بسیار دعاهای قرآن و سنت نام های اللّه تعالٰی به طریقه وسیله ذکر است و در تفسیر این آیت فقهاء قول امام ابوحنیفه را ذکر کرده اند که مناسب نیست برای هیچکسی که دعا بخواهد از اللّه تعالٰی مگر به وسیله نام ها و صفات اللّه تعالٰی - همچنین معنی دیگر فادعوا اینست که ذکر اللّه تعالٰی را کنید به این نام ها از این سبب ذکر اللّه تعالٰی و دعا به لفظ خدا جایز نیست صرف به لحاظ معنی آن اطلاق کردن آن جواز دارد مانند معنی خالق آفریننده و معنی مالک خدا است (يُلْحِدُونَ) کجی در نام اللّه تعالٰی به چند طریقه است - یکی شرک کردن است در آن که نام ها و صفات اللّّه تعالٰی را برای دیگران نیز میداند طریقه دوم صفت کردن اللّه تعالٰی است به آن صفتی که مناسب شان آن نیست و نه نقل باشد -
[۱۸۱] این آیت دلیل بر این سخن است که تا قیامت در این امت کسانی خواهند بود که به جانب حق دعوت میکنند و با ملحدین مقابله میکنند و چنین مضمون در حدیث صحیح نیز آمده است که ابن کثیر آنرا نقل کرده است -