إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۱۱﴾ التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۲﴾

بیشک اللّه تعالٰی خریده از مومنان نفوس ایشان و مالهای ایشان را باینکه باشد برای ایشان جنت جنگ میکنند در راه اللّه تعالٰی پس میکشند کفار را و کشته میشوند وعده کرده است اللّه تعالٰی به ایشان وعده راست در تورات و انجیل و قرآن و کیست وفا کننده تر به عهد خود از اللّه تعالٰی پس خوش باشید به فروختن خود که معامله کردید به اللّه تعالٰی به آن و این کامیابی بزرگ است ﴿ ۱۱۱ ﴾
این (مردمان) توبه کنندگانند به اللّه تعالٰی پرستندگانند او را ثناء گویانند او را گشتندگان او اند برای جهاد رکوع کنندگانند سجده کنندگانند حکم کنندگانند به نیکی و منع کنندگانند از بدی و حفاظت کنندگانند حدود اللّه تعالٰی را و مژده ده این نوع مومنان را ﴿ ۱۱۲ ﴾

[۱۱۱] در این آیت کریمه ترغیب به جهاد است با ده تاکیدات بعد از زجر شدید بر ترک کنندگان جهاد این به طریقه تمثیل است که نفس ها و مالهای مومنان در طاعت اللّه تعالٰی خرچ شدن این مانند مبیعه (خریدن) است و جنت به مثال عوض قیمت آن است (يُقَاتِلُونَ) این بیان انفسهم است که مبیعه است پس در این اشاره است که مالها و نفس های مومنان ملکیت اللّه تعالٰی است و برای مومنان اختیار نیست که بغیر رضا اللّه تعالٰی آنها را خرچ کنند -
[۱۱۲] در این آیت ده صفات مومنان برای ترغیب ذکر است - و برای اینکه با صفت جهاد این ده صفات ضروری است برای حصول درجات جنت این صفات باطنیه و به ظاهریه بدنیه به همه شامل است (التَّائِبُونَ) مراد از آن از همه گناهان توبه کردن است اگر شرک یا کفر باشد یا دیگر گناهان صغیره و کبیره باشد در حقوق اللّه و حقوق العباد (الْعَابِدُونَ) مراد از آن همه عبادات قلبیه ظاهریه بدنیه و مالیه است (السَّائِحُونَ) یک معنی آن روزه دار است زیرا شخص روزه دار خوراک ، و نوشیدن را ترک میکند معنی دوم مجاهدین است (بِالْمَعْرُوفِ) توحید و سنت است و المنکر شرک و بدعت است همچنین این هر دو لفظ به هر نیکی و بدی شامل است (وَالنَّاهُونَ) در آن واو ذکر شده از آن سبب که واو برای جمع است پس مطلب آن شد که امر باالمعروف و نهی عن المنکر به جمع صفت مدح است به تنهای کافی نمیشود وجه دوم این است که این واو ثمانیه است مطلب این است که عادت عرب آنست که هفت چیز را شمار کنند پس در شروع هشتم واو را ذکر میکند (وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ) در این صفت اشاره است که در این کارهای پیش رعایت کردن حدود اللّه تعالٰی و رسول صل اللّه وعلیه وسلم را ضروری است و لحاظ حدود را نکردن بدعت است (وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ) اشاره است که صفت های ماقبل بغیر ایمان سبب بشارت شده نمیتواند -