إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۹﴾ دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۰﴾ وَلَوْ يُعَجِّلُ اللَّهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُمْ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ إِلَيْهِمْ أَجَلُهُمْ فَنَذَرُ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ ﴿۱۱﴾

هرآئینه آنهای که که ایمان آورده اند و عمل میکنند به طریقه پیغمبر میرساند ایشانرا به جنت پروردگار ایشان به سبب ایمان ایشان میرود از زیر قصر های آنها جویها میباشند در جنت های نعمت ﴿ ۹ ﴾
خواستن ایشان در این جنت باشد پاکی ترا است بار اللّه تعالٰی و پیشکشی ایشان در جنت سلام باشد و آخر دعا ایشان این است که همه صفت های معبود بودن یک اللّه تعالٰی را است که پروردگار عالمیان است ﴿ ۱۰ ﴾
و اگر زود رسانیدی اللّه تعالٰی به مردمان تکلیف (از سبب خواستن ایشان) مانند آنکه زود خواستن ایشان خیر را (که او زود قبول میگردد) البته تمام میشدی اجل ایشان پس میگذاریم آنهای که عقیده ندارند ملاقات ما را در سرکشی ایشان سرگردان میباشند ﴿ ۱۱ ﴾

[۹] این بشارت اخروی برای اهل ایمان است (يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ) یک معنی آنست که به ایشان هدایت میکند به سبب ایمان ایشان - معنی دوم این است که به جنت داخل میکند پروردگار ایشان به سبب ایمان ایشان به معنی اول هدایت به معنی توفیق اعمال صالحه است و به معنی دوم هدایت به معنی رساندن به جنت است (مِنْ تَحْتِهِمُ) مراد از آن زیر قصرها و محلات ایشان -
[۱۰] این نیز در آن بشارت داخل است مطلب آن است وقتیکه چیزی میخواهند پس آواز سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ میدهند و چون تمام کنند خوردن و نوشیدن را پس میگویند الْحَمْدُ لِلَّهِ یا مراد آنست که هر وقت کلام آنها آغاز میگردد به سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ و به پایان میرسد به الْحَمْدُ لِلَّهِ (وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ) یک معنی آنست که پیش کشی نها از جانب اللّه تعالی سَلَامٌ میباشد معنی دیگر آنست سلام کردن آنها بایکدیگر یا از جانب ملائک تبریکی میباشد برای سلامتی از عذاب - پس به معنی اولی سلام به معنی مشهور خود است و به معنی دوم سلام به معنی مبارکی سلامت بودن است -
[۱۱] تعلق این به آیت (۲) است یعنی کسانی که از رسالت این رسول تعجب میکنند وایشان برای خویش عذاب میخواهند مانند که در آیت (۳۲) سوره انفال است لیکن اللّه تعالی اجابت شانرا نمیکند همچنان تعلق این آیت به رب العالمین است یعنی از سبب ربوبیت اللّه تعالی دعای بد ایشانرا زود اجابت نمیکند واین تنبیه به منکرین است مطلب اینست که وقتیکه ایشان برای خود خیر میخواهند اللّه تعالی ایشانرا زود میدهد و همچنان برای خود عذاب میخواهند لیکن اللّه تعالی این دعارا زود اجابت نمیکند - اگر اللّه تعالی زود اجابت میکرد پس اللّه تعالی ایشانرا تاحال هلاک میکرد - ابن قتیبه گفته است که در این داخل است که بعضی انسان ها در وقت خشم برای خود و اولاد خود وغیره دعای بد میکند و مرگ و هلاکت میخواهد مانند که در اوقات عام رحمت و صحت و روزی میخواهد که اللّه تعالی دعاهای خیر ایشانرا زود اجابت میکند لیکن اگر اللّه تعالی بددعا ایشانرا زود اجابت میکرد پس ایشان زود هلاک میشدند لیکن برای انسان بددعا کردن برای خود و اولاد در حدیث منع است نباشد که به چنان وقتی سربخورد که در آن دعاها اجابت میگردد باز پشیمان خواهد شد (فَنَذَرُ) چون زود هلاک نمیکند پس مهلت میدهد - (طُغْيَانِهِمْ) مراد ازاین شرک و کفر و گناهان است -