وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿۳﴾ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۴﴾ أَلَا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلَا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۵﴾

و آمرزش طلبید از پروردگار خود و جبه او توبه کنید پس میدهد شما را لذت های نیک تا وقت مقرره و تا بدهد برای هر صاحب عمل را جزای او را و اگر روی برگردانید پس هرآئینه من میترسم بر شما از عذاب روز بزرگ ﴿ ۳ ﴾
خاص بسوی اللّه تعالٰی باز گشت شماست و او برهمه چیز تواناست ﴿ ۴ ﴾
اگاه باش هرآئینه ایشان می پیچند سینه های خود را (با دشمنی با حق) تا پنهان کنند خود را از او اگاه باش چون ایشان می پوشانند خودرا در جامه های خود میداند اللّه تعالٰی آنچه پنهان میکنند و به آنچه اشکار می نمایند هرآئینه اللّه تعالٰی داناست به سخن های که در سینه هاست ﴿ ۵ ﴾

[۳] فرق در میان استغفار و توبه این است که استغفار به زبان است و توبه به دل است - دوم آنکه مطلب استغفار آنست که پیش کفر و شرک اندک کرده است پس برای او بخشش میخواهد - توبه آنست که بسوی اللّه تعالٰی به طاعت و توحید برگردد و دو نفع آنرا ذکر کرده است (مَتَاعًا حَسَنًا) که او اطمینان زندگی است و چتفصیل آن در آیات (۱۱-۱۲) سوره نوح است و دوم (وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ) یعنی به صاحب عمل نیک جزای بسیار دادن که آن جنت است (وَإِنْ تَوَلَّوْا) بعد از ترغیب تخویف است -
[۴] در این آیت ترس اخروی است (قَدِيرٌ) اشاره است که آن انعامات و عذاب ها که در آیت پیش ذکر شد با زندگی دوباره به همه این ها قادر است -
[۵] این دعوی دوم سوره است - یعنی اللّه تعالٰی بر هر چیز عالم است از او هیچ چیزی پنهان نیست - و در این آیت ذکر دشمنی مشرکان با پیغمبر و مومنین است معنی این است که ایشان با پیغمبر و مومنین در دل دشمنی پنهان می دارند و می اندیشند که اللّه تعالٰی از آن اگاه نیست لیکن اللّه تعالٰی می فرماید که اگر ایشان خود را در جامه بپوشانند و در دل دشمنی پنهان نگه دارند اللّه تعالٰی به آن نیز اگاه است (لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ) ضمیر مِنْهُ به اللّه تعالٰی راجع است به زعم ایشان یا به رسول راجع است و در این آیت منافقان و حسد کنندگان با حق پرستان نیز شامل اند -