وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَجَاءَكَ فِي هَذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۲۰﴾ وَقُلْ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَامِلُونَ ﴿۱۲۱﴾ وَانْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ ﴿۱۲۲﴾ وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۱۲۳﴾

و از هریک بیان میکنیم بر تو از اخبار رسولان را آن چیز را که ثابت میگردانیم به آن دل ترا و آمده است به تو در این قصه ها بیان حق و نصیحت و تذکره برای مومنان ﴿ ۱۲۰ ﴾
و بگو آنهای را که ایمان ندارند عمل کنید شما بر طریقه خود هرآئینه ما نیز عمل میکنیم (به طریقه خود) ﴿ ۱۲۱ ﴾
و انتظار کشید ما نیز منتظریم ﴿ ۱۲۲ ﴾
و خاص اللّه تعالٰی راست (علم و اختیار) چیزهای غیب آسمان ها و زمین و خاص بسوی او گردانیده میشود کارها همه پس پرستش کن خاص اللّه تعالٰی را و توکل کن بر او و نیست پروردگار تو غافل از آنچه میکنید ﴿ ۱۲۳ ﴾

[۱۲۰] چون در آیت پیش اختلاف و باز تخویف بیان شد پس در این آیت دفع عذر مردمان را به فرستادن رسولان میکند و در این ایت چهار فایده قصه رسولان را بیان کرده است اول تثبت دل با ذکر کردن مصایب انبیاء - دوم الْحَقُّ ، یعنی توحید و عقیده صحیح و اعمال - سوم مَوْعِظَةٌ ، یعنی تخویف و زجر از منهیات - چهارم ذِكْرَى ، یعنی اداب و طریقه دعوت کردن - و چون در این سوره این قصه ها گذشته است از این سبب در اینجا فواید آنرا ذکر کرد -
[۱۲۲-۱۲۱] بعد از بیان تفصیلی و فواید قصه ها اعلان برآئت است (إِنَّا عَامِلُونَ) مراد از این کار دعوت است از سببی که عمل نبی دعوت الی التوحید است -
[۱۲۳] در این آیت اعاده مقاصد این سوره در دو جمله اول است رد بر شرک فی العلم و فی التصرف است در جمله سوم رد فی العبادت است در جمله چهارم تشجیع است و در جمله پنجم تسلیت است -