قَالَ لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿۹۲﴾ اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿۹۳﴾ وَلَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلَا أَنْ تُفَنِّدُونِ ﴿۹۴﴾ قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَالِكَ الْقَدِيمِ ﴿۹۵﴾ فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۹۶﴾ قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ ﴿۹۷﴾

گفت هیچ سرزنش نیست بر شما امروز بیامرزد اللّه تعالٰی مر شما را و او رحم کننده ترین رحم کنندگان است ﴿ ۹۲ ﴾
ببرید این قمیص مرا پس بیفگنید آنرا بر روی پدر من تا شود بینا و بیارید نزد من اهل خود را همه یکجا ﴿ ۹۳ ﴾
و چون جداشد کاروان (از حدود مصر) گفت پدر ایشان هرآئینه البته من می یابم بوی یوسف را اگر بی عقل ندانید مرا ﴿ ۹۴ ﴾
گفتند قسم به اللّه تعالٰی هرآئينه تو البته محبت در دل هستی ﴿ ۹۵ ﴾
پس چون بیامد پیش او مژده رسان انداخت قمیص را بر روی او پس چشمانش شد روشن گفت پدر آیا نگفته بودم شما را که هرآئینه من میدانم از جانب اللّه تعالٰی آنچه را شما نمیدانید ﴿ ۹۶ ﴾
گفتند ائ پدر ما آمرزش طلب کن برای ما گناهان مارا بدرستیکه ما بودیم خطا کار ﴿ ۹۷ ﴾

[۹۲] این عادت نیکو نبوت است که برای ظلم کنندگان معافی میکنند - و چنین رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم در روز فتح مکه گفته بود که من آنچه میگویم که یوسف علیه السلام برای برادران خود گفته بود - (تَثْرِيبَ) ملامت و تنبیه کردن بر گناهان کرده شده (الْيَوْمَ) یعنی امروز برای ملامت کردن است لیکن که امروز ملامت نمی کنم پس هیچگاه ملامتی نیست (يَغْفِرُ اللَّهُ) جمله دعائیه است یا جمله خبریه است و (وَهُوَ أَرْحَمُ) علت اوست -
[۹۳] و فرستادن پیراهن از سبب وحی است برای این سبب شفاء چشم یعقوب علیه السلام گردید و این مشهور است که این قمیص در میراث ابراهیم علیه السلام به او رسیده بود بر این کدام دلیلی نیست -
[۹۴] از این آیت الی آیت (۹۸) مقام یازدهم است - در این آیت یافتن یعقوب علیه السلام بوی یوسف را است ، و باز بشارت آمدن ،‌ و باز استغفار خواستن پسران از پدر و وعده کردن پدر با آنها یافتن یعقوب علیه السلام بوی یوسف علیه السلام را به طریقه خرق عادت و معجزه بود به طریقه علم غیب نبود -
[۹۵] در (قَالُوا) آن کسان مراد اند که خویشاوندان و نواسه های یعقوب علیه السلام بودند زیرا که پسران او غایب بودند و (ضَلَالِكَ) ضلال در این آیت به معنی محبت است به معنی گمراهی نیست از سببی که نسبت گمراهی به پیغمبر کفر است -
[۹۶] مراد از الْبَشِيرُ کسی است که پیش قمیص یوسف علیه السلام را آلوده به خون آورده بود (فَارْتَدَّ بَصِيرًا) معنی اینست که از چشمش آن بیماری دور شد و دید آن بجا شد در (أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ) اشاره به آن جمله است که در آیت (۸۶) گذشته است -
[۹۷] در این آیت دلیل است که وسیله گرفتن به دعا زنده حاضر جایز است -