وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ ﴿۴۲﴾ وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ ﴿۴۳﴾

و هرآئينه فریب کردند آنهای که پیش از ایشان بودند پس در اختیار اللّه تعالٰی است مکر ایشان همه میداند آنچه میکند هر نفس و زود خواهند دانست این کافران که کرا باشد انجام نیک آخرت ﴿ ۴۲ ﴾
و می گویند کسانی که کافران اند نیستی تو رسول بگو کافیست اللّه تعالٰی فیصله کننده در میان من و شما و کسیکه نزد اوست علم کتاب ﴿ ۴۳ ﴾

[۴۲] اشاره است که عذاب اللّه تعالٰی به مکرها و تدبیرهای کسی دفع شده نمیتواند (فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا) یعنی اگر مکر خیر باشد یا شر در آن تاثیر انداختن در اختیار اللّه تعالٰی است -
[۴۳] در این آیت تنبیه به انکار رسالت است و اثبات رسالت به شهادت اللّه تعالٰی است و همچنین در آیت (۵۲) سوره عنکبوت و در آیت (۸) سوره احقاف نیز است - (وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ) مراد از آن شهادت مومنان کتابیان است چنانچه در آیت (۳۶) این سوره ذکر شد یامراد از آن جبرائیل علیه السلام است - یا مراد از آن همه مومنان است و مراد از قرآن کتاب است و توجیه دیگر اینست که وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ به طریقه قسم است یعنی قسم بر آن ذاتیست که نزد آن علم همه کتاب است -