رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ وَمَا يَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ﴿۳۸﴾ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿۳۹﴾ رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿۴۰﴾ رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ ﴿۴۱﴾ وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ ﴿۴۲﴾

ائ پروردگار ما هرآئينه تو میدانی آنچه پنهان میداریم و آنچه اشکار میکنیم و نیست پوشیده بر اللّه تعالٰی هیچ چیز در زمین و نه در آسمان ﴿ ۳۸ ﴾
همه صفات الوهیت خاص اللّه تعالٰی راست آن ذاتیکه عطا کرد به من با وجود کلان سالی اسماعیل و اسحاق را هرآئينه پروردگار من قبول کننده دعاست ﴿ ۳۹ ﴾
ائ پروردگار من بگردان مرا برپا دارنده نماز و از اولاد من نیز، ا پروردگار من و قبول کن دعای مرا ﴿ ۴۰ ﴾
ائ پروردگار ما بیامرز مرا و پدر و مادر مرا و همه مومنان را روزیکه آغاز میشود حساب ﴿ ۴۱ ﴾
و گمان مکن بر اللّه تعالٰی غافل از آنچه میکنند ظالمان جز این نیست که مهلت میدهد ایشان را برای روزیکه خیره شود در آن چشم ها ﴿ ۴۲ ﴾

[۳۹-۳۸] در این هر دو آیت ذکر توصل ابراهیم علیه السلام است به همراه صفات اللّه تعالٰی و این وسیله شرعی است ((مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ) عام است برای همه اقوال و افعال انسانها (وَمَا يَخْفَى) در این از ماقبل عموم زیاد است بجز از آنسانها به دیگر اشیاء نیز شامل است و این نیز قول ابراهیم علیه السلام است و بعضی گفته اند که این قول از جانب اللّه تعالٰی است برای تتمه قول ابراهیم علیه السلام -
[۴۱-۴۰] مراد از اقامت صلٰوة اقامت همه دین است و در این هر دو آیت ها دعا ابراهیم علیه السلام است برای نفس خودش و برای اولاد و برای پدر و مادر و به همه مومنان - و دعا ابراهیم علیه السلام برای مغفرت پدرش در آنوقت بود که برای او معلوم نشده بود که او دشمن اللّه تعالٰی است و این در آیت (۱۱۴) سوره توبه ذکر شده است - و در این آیت روز حساب را برای این خاص کرده است که فایده مغفرت در روز حساب اشکار میگردد -
[۴۳-۴۲] در این آیت تسلیت به رسول است به مخالفت کردن ظالمان از دین ابراهیم علیه السلام و در این هردو آیت تخویف اخروی نیز است به ذکر کردن هیبت قیامت و این چنین گفته است میمون بن مهران که این آیت وعید است برای ظالم و تعزیه است برای مظلوم (تَشْخَصُ) شخوص به این گفته میشود از سبب هیبت چشم ها باز باشد و پلک نمیزند ـ مطلب آیت اینست که اثر هیبت بر چشم ها و سرها و دل های ایشان میباشد -