قَالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ ﴿۳۳﴾ قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ ﴿۳۴﴾ وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ ﴿۳۵﴾ قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿۳۶﴾ قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ ﴿۳۷﴾ إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿۳۸﴾

گفت هرگز نیستم که سجده کنم بشر را که آفریده ای او را از گِل آواز کننده کهنه شده ﴿ ۳۳ ﴾
گفت اللّه تعالٰی پس بیرون شو از اینجا پس هرآئينه تو رانده شده ای ﴿ ۳۴ ﴾
و هرآئينه بر تو است لعنت تا روز جزاء ﴿ ۳۵ ﴾
گفت ائ پروردگار من پس مهلت ده مرا تا روز دوباره برخیستن ﴿ ۳۶ ﴾
گفت اللّه تعالٰی پس هرآئينه تو از مهلت داده شدگانی ﴿ ۳۷ ﴾
تا روز وقت مقرر ﴿ ۳۸ ﴾

[۳۳] این جواب او از روی حسد و با تکبر بود -
[۳۵-۳۴] در این آیت ها عذاب ابلیس ذکر است اول بیرون کردن او از جنت از جماعت ملائيک و از آسمانها ، و دوم رجم او که مراد از آن اهانت کردن و راندن از بارگاه اللّه تعالٰی است یا اینکه زده میشود با شعله ها او و اولاد او ، و دوم عذاب لعنت الی روز جزاء است و در روز جزاء باز عذاب ابدی است و چنین ذکر است در آیت های (۷۷) و (۷۸) سوره ص -
[۳۶] این نیز جرم بزرگ اوست که توبه نکرد بلکه مهلت برای گمراه کردن مردمان خواست (إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ) اراده ابلیس این بود که با این مهلت از مرگ نجات یابم از سببی که در روز بعث و بعد از او مرگ نیست -
[۳۷] (الْمُنْظَرِينَ) آن مردمانی اند که در زمان دمیدن اول زنده میباشند و باز فنا میگردند -
[۳۸] از این روز فنا شدن همه مردمان مراد است پس اشاره به این شد که در آن روز ابلیس نیز میمیرد به آن وقت مَعْلُومِ از سببی گفت که حالات و صفات آن در قرآن و حدیث ذکر شده است این مراد نیست که تاریخ آن به مخلوق معلوم است از سببی که علم آن به اللّه تعالٰی خاص است -