وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ ﴿۳۶﴾ إِنْ تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ ﴿۳۷﴾

و هرآئينه فرستادیم در هر امت رسول را (به این خبر) که پرستش کنید خاص اللّه تعالٰی را و احتراز کنید از پرستش غیراللّه پس از ایشان کسانی است که اللّه تعالٰی هدایت کرده و بعضی کسانی است که ثابت شده بر آنها گمراهی پس سیر کنید در زمین پس بنگرید (با دیدن عبرت) که چگونه شد انجام کار تکذیب کنندگان ﴿۳۶﴾
اگر حرص کنی بر هدایت ایشان پس هرآئينه اللّه تعالٰی هدایت نمی کند آنرا که گمراه کند و نیست ایشانرا هیچ یاری دهنده ﴿۳۷﴾

[۳۶] در این آیت دلیل نقلی اجمالی از همه انبیاء بر اثبات توحید و رد شرک است ، در ان اعبداللّه توحید است و در اجتنبوا الطاغوت رد بر شرک است ، و در این جواب استدلال گذشته مشرکان است حاصل جواب اینست اگر اللّه تعالٰی بر شکر شما رضا باشد پس انبیاء را در مخالفت شرک نمی فرستاد یعنی مشیت شرعیه جدا از مشیت کونیه است و برای مشرکین عذاب نمی داد -
[۳۷] در این تسلیت به پیغمبر صل اللّه وعلیه وسلم است که هدایت در اختیار اللّه تعالٰی است در ذمه تو صرف تبلیغ است - یعنی در زمان رسولان پیش هدایت و ضلال در اختیار اللّه تعالٰی بود و حالا نیز است -