وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۹۵﴾ مَا عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۹۶﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۹۷﴾ فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ ﴿۹۸﴾
و مستانید عوض عهد اللّه تعالٰی دنیای اندک هرآئينه آنچه نزد اللّه تعالٰی است بهتر است شما را اگر میدانید ﴿۹۵﴾
آنچه نزد شماست فنا شود و آنچه نزد اللّه تعالٰی است پاینده است و هرآئینه میدهم کسانی را که صابران اند مزد ایشان را به عوض آن کارهای که ایشان میکردند ﴿۹۶﴾
کسیکه کرده است عمل برابر با سنت مرد باشد یازن و در حالیکه او مومن باشد پس هرآئينه زندگیش میدهیم زندگی لذات و البته پاداش میدهیم ایشانرا از ثواب های ایشان به عوض کارهای نیک که میکردند ﴿۹۷﴾
پس وقتیکه (خواهی) میخوانی قرآن را پس (اول) پناه طلب کن به اللّه تعالٰی از شیطان رانده شده ﴿۹۸﴾
[۹۵] در این آیت منع از نقض کردن عهد است با حرص جاه و مال دنیا یعنی که دین حق توحید و سنت را از سبب مال و اقتدار دنیا ترک مکنید و به این اشتراء نیز میگویند و تفصیل این اشتراء در آیت (۷۷) سوره بقره ذکر است و (ثَمَنًا قَلِيلًا) به همه متاع دنیا گفته میشود مانند که در آیت (۳۸) سوره توبه و در آیت (۷۷) سوره نساء است (إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ) این ترغیب به جنت و آخرت است -
[۹۶] در این علت برای ماقبل (خیر) است - و در این تزهید فی الدنیا است یعنی با محکم شدن بر عهد اللّه تعالٰی و دین که کدام اجر و پاداش از نزد اللّه تعالٰی حاصل میشود آن پایان نمی یابد و مال و اقتدار این دنیا فنا میگردد - و به استوار شدن بر عهد در این آیت صبر گفته شده است لفظ احسَنَ را از سببی ذکر کرده است که حسن به مباح گفته میشود و به کردن مباح اجر حاصل نمی گردد - و در احسن سنت و واجب و فرض داخل است یا این احسن برای اضافت مایعلمون اضافت بیانیه است -
[۹۷] در این آیت بشارت برای کسی است که به عهد وفا میکند - و از آن به ایمان و عمل صالح تعبیر کرده است (حَيَاةً طَيِّبَةً) قول بهتر اینست که به این همه آن نعمت ها مراد است که به همراه آنها خوشی در دنیا و آخرت حاصل میگردد و در این داخل است رزق حلال و قناعت و توفیق بر طاعات در دنیا و قول دوم اینست که مراد از این جنت است از سببی که بغیر جنت زندگی زیبا نمیگردد (أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ) در آیت گذشته جزاء دنیوی مراد است و در این جزآء اخرویه مراد است -
[۹۸] در این آیت ترغیب به قرآن به همراه ادب است وجه ربط اینست که در قرآن تذکر عهد اللّه تعالٰی است و تعوذباللّه برای اینست که از وسوسه های شیطان نجات حاصل شود از سببی که شیطان از قرآن منع میکند و برای انسان وسوسه های تحریف و تاویل کردن غلط را می اندازد و از عهد اللّه تعالٰی غافل میکند (الرَّجِيمِ) که بر او در قرآن لعنت گفته شده است و احوال قبیح او ذکر است (فَإِذَا قَرَأْتَ) مراد از قرائت اراده قرائت است (فَاسْتَعِذْ) امر است باطلب کردن و اعوذ باللّه گفتن امتثال حکم است پس بهتر اعوذباللّه گفتن است -