وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا ﴿۹۵﴾ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا ﴿۹۶﴾ فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنْذِرَ بِهِ قَوْمًا لُدًّا ﴿۹۷﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا ﴿۹۸﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا ﴿۹۸﴾

و این همه می آیند پیش او روز قیامت یک تنها ﴿۹۵﴾
هرآئينه کسانیکه ایمان آوردند و کردند اعمال نیک زود است پیدا کند برای ایشان رحمان دوستی را (در دل نیکان) ﴿۹۶﴾
پس جز این نیست که آسان ساختیم قرآن را به زبان تو تا مژده دهی به آن متقیان را و بترسانی به آن قوم ستیزندگان را ﴿۹۷﴾
و بسی هلاک کردیم پیش از ایشان قوم ها را آیا می بینی از ایشان کسی را یا میشنوی از آنها طنین ﴿۹۸﴾

[۹۵] این نیز بیان عجز آنها در روز قیامت است (فَرْدًا) یعنی مال با ایشان نمی باشد و مددگار ایشان نیز نمی باشد یک تنها میباشد -
[۹۶] در این آیت بشارت دنیوی است چون مراد از وُدًّا محبت در دل صالحین گرفته شود مانند که این در حدیث ذکر شده است که اللّه تعالٰی با کسی محبت میکند به جبرائيل علیه السلام میگوید با او محبت کن باز به همه اهل آسمان اعلان محبت او میشود باز در دل اهل زمین (صالحین)‌ محبت پیدا میشود و این حدیث را امام بخاری و مسلم و احمد روایت کرده است - یا اینکه بشارت اخرویه است که مراد از وُدًّا مقام (جای) محبت شود یعنی جنت -
[۹۷] در این ترغیب به قرآن برای حاصل کردن وُدًّا است و آیت متعلق به ابتداء سوره است - (بِلِسَانِكَ) مراد لغت عربیه است یا خود زبان مراد است که نبی صل اللّه وعلیه وسلم در تلاوت قرآن خطا نمی شد (لُدًّا) جمع الدَّ است سخت جدال کننده ،‌ کج از راه حق ، بسیار دروغگو این همه معنی مراد شده میتواند -
[۹۸] در این آیت تخویف دنیوی است به ذکر اقوام مکذبه اجمالاً وسبب آن اعراض از قرآن است -