قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى ﴿۴۶﴾ فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى ﴿۴۷﴾ إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَى مَنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۴۸﴾ قَالَ فَمَنْ رَبُّكُمَا يَا مُوسَى ﴿۴۹﴾ قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى ﴿۵۰﴾

گفت مترسید هرآئينه من همراه شما هستم می شنوم و می بینم ﴿۴۶﴾
پس بروید هردو پیش او پس بگوئید هرآئینه ما فرستاده شده ایم از جانب پروردگار تو پس بفرست با ما بنی اسرائیل را و تکلیف مه ده ایشان را هرآئينه آورده ایم پیش تو نشانه از جانب پروردگار تو و از عذاب نجات یافتن است برای کسیکه که پیرو هدایت است ﴿۴۷﴾
هرآئينه وحی فرستاده شده بسوی ما که عذاب بر کسی است که تکذیب کند (حق را) و رو گردان شود ﴿۴۸﴾
گفت فرعون پس کیست رب شما ائ موسیٰ ﴿۴۹﴾
گفت او رب ما آن ذاتی است که داد هر چیزی را خلقت او را سپس راه کردش ﴿۵۰﴾

[۴۶] این تسلیت از جانب اللّه تعالٰی به همراه نصرت و امداد کردن و معیت صفت اللّه تعالٰی است و سلف صالحین معنی او را با نصرت و مدد کرده است و در أَسْمَعُ و وَأَرَى به معنی معیت اشاره است و این دو فعل را مطلق ذکر کرده است اشاره به عموم است که سخن های شما و دشمنان شما را می شنود و حالات هردو را می بیند -
[۴۷] در این آیت بیان طریقه دعوت است و در این پنج سخن است - سخن اول بیان رسالت است برای اثبات ربوبیت اللّه تعالٰی و این هر دو مقاصد اصلی است - دوم آزاد کردن بنی اسرائیل از ظلم فرعونیان زیرا که ایشان نسلاً موحدین بودند - سخن سوم منع کردن فرعون از ظلم بر بنی اسرائیل - سخن چهارم خبردادن به همراه معجزه برای اثبات توحید و رسالت - سخن پنجم بشارت برای مومنان برای سلامتی از عذاب و در جمله اخیر مقصد سلام کردن نیست - هان از حدیث هرقل در جامع صحیح بخاری معلوم شده است که بر کافران نیز به این طریقه سلام شده میتواند -
[۴۸] در این آیت تخویف عذاب برای منکرین است بعد از بشارت برای متبعین و بشارت و تخویف طریقه های دعوت است -
[۴۹] در این آیت سوال اول فرعون ذکر شده است در باره ربوبیت زیرا ایشان برایش گفتند رسولا ربک - از سببی که فرعون دعوی ربوبیت مصر را کرده بود که من مدبر این هستم از این جهت من سزاوار پرستش هستم مانند که در سوره نازعات (۲۴) ذکر است -
[۵۰] حاصل جواب این است که رب کسی شده میتواند که پیدا کننده است مراد از هدایت عام است یعنی برای هر چیز به طور فطری طریقه گذراندن زندگی او را فهماندن و در لفظ اعطیٰ اشاره است که خلق (وجود) نعمت و عطیه از جانب اللّه تعالٰی است و در این که برای خلق به کدام مواد و اسباب ضرورت است همه را اللّه تعالٰی میدهد -