وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى ﴿۱۳۲﴾ وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِنْ رَبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿۱۳۳﴾ وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَى ﴿۱۳۴﴾ قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَى ﴿۱۳۵﴾

و حکم کن متبعین خود را به نماز خواندن و بر آن قایم باش و مسئول نمی گردانیم ترا برای روزی ما روزی میدهیم ترا و خوشنودی آخری متقیان راست ﴿۱۳۲﴾
و ایشان میگویند که چرا نمی آرد پیش ما نشانی از طرف پروردگار خود آیا نیامده است به ایشان بیان روشن از آن که در صحیفه های پیشین بود ﴿۱۳۳﴾
و اگر ما هلاک میکردیم مردمان را با عذاب پیش از فرستادن این رسول البته میگفتند ائ رب ما چرا نفرستادی بسوی ما رسول تا پیروی میکردیم آیات ترا پیش از آنکه ذلیل و رسوا شویم ﴿۱۳۴﴾
بگو هر یک انتظار کننده است پس شما هم منتظر باشید زود میدانید که کیست صاحبان راه راست و کیست هدایت یافته ﴿۱۳۵﴾

[۱۳۲] در این ذکر ادب پنجم است - و مراد از اهل همه متبعین است مراد از (لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا) این است که ما ترا مسئول رزق نگردانیده ایم که به سبب آن عفلت از نماز می آید (وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى) در این اشاره است که به پنج آداب عمل کردن تقوی است (لِلتَّقْوَى) لام اجلیه است یا مراد از آن لِاَ هل التقویٰ است - العاقبه در لغت مطلق به آخری گفته میشود لیکن در عرف به معنی حالت اخیر نیکو است -
[۱۳۳] در این آیت زجر به منکرین است یعنی چون در این سوره معجزه موسیٰ علیه السلام بیان شد پس مشرکین مطالبه کردند از رسول اللّه صل اللّه وعلیه وسلم که برای ما مانند این بیاور پس جواب آن داده شد - حاصل جواب این است که قرآن کریم خلاصه کتاب های پیشین الهیه است پس این معجزه کامل از همه معجزات است مانند که در آیت (۵۱) سوره عنکبوت ذکر است - و در این آیت اشاره است که یک نام قرآن بینه است و همچنین معلوم شد که قرآن خلاصه کتاب های پیشین است -
[۱۳۴] در این آیت جواب سوال دیگر است - سوال این بود که این مردم از پیش مشرکان بودند بر ایشان چرا عذاب نمی آمد - حاصل جواب این است اگر پیش از فرستادن رسول عذاب فرستاده میشد پس ایشان عذر و بهانه پیش میکردند لیکن اللّه تعالٰی عذر کسی را بر خود نمی گذارد مانند در آیت (۱۶۵) سوره النساء و آیت (۴۷) سوره قصص که ذکر است پس در این آیت ذکر کرده است حکمت ارسال رسل و انزال کتب الٰهیه (مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ) این دلیل است که سبب ذلت و رسوایی خلاف کردن از کتاب اللّه است -
[۱۳۵] در این آیت تخویف دنیوی است یعنی چون رسول فرستاده شد و شما باز هم انکار میکنید پس حالا منتظر عذاب باشید - و در آیت اشاره به این سخن است که نجات یافتگان از عذاب دنیا کسانی اند که راه آنها صحیح باشد یعنی راه قرآن و حدیث و مقصد او رسیدن به راه صحیح باشد یعنی به توحید و سنت -