أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ هَذَا ذِكْرُ مَنْ مَعِيَ وَذِكْرُ مَنْ قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿۲۴﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿۲۵﴾ وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ ﴿۲۶﴾

آیا گرفته اند بجز اللّه تعالٰی لایق پرستش بگو بیارید دلیل محکم خود را این (رد شرک) است پند همراهان من و پند آنهای که پیش از من بودند لیکن اکثر این مردمان نمیدانند حق را پس ایشان روی گردانند ﴿۲۴﴾
و نفرستادیم پیش از تو هیچ رسول مگر وحی میکردیم بسوی او که بدرستیکه نیست لایق پرستش غیر من پس خاص بپرستید مرا ﴿۲۵﴾
و میگویند گرفته است رحمن فرزند پاکی است او را بلکه اینها (محتاج) بندگانند عزت داده شده اند ﴿۲۶﴾

[۲۴] چون پیش دلیل بر توحید ذکر شد حالا زجر است که بر اتخاذ الٰهه نزد ایشان دلیل نیست مراد از (هَذَا ذِكْرُ) این است که این مسئله توحید و رد شرک مسئله همه پیغمبران و کتب های الٰهه است - (لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ) حق توحید است و قرآن است و این دلیل است که جهل سبب اعراض است -
[۲۵] این تائید آیت گذشته است که بر مسئله توحید همه انبیاء علیهم السلام فرستاده شده اند و این دلیل نقلی اجمالی یا اجماعی است از همه انبیاء و مانند این در سوره نحل (۳۶) و سوره زخرف (۴۵) نیز است -
[۲۶] در این زجر به نسبت کردن ولد به اللّه تعالٰی است و رد بر مشرکین بالملائیک است و مراد از ولد بنته (دختر) است ، و آیت عام است برای همه آن مشرکان که به اللّه تعالٰی ولد حقیقی یا حکمی نسبت میکنند معنی حکمی این است که اللّه تعالٰی برایش اختیار و تصرف داده باشد که از جهت آن ذمه دار بر آوردن بعضی از حاجات اند - و برای رد این بندگان صالحین هشت صفات عجز را ذکر کرده است در این آیت دو صفات است - صفت اول عباد تواضع کننده اند و محتاج اند (۲) (مُكْرَمُونَ) صاجب کرامت و با عزت در نزد اللّه تعالٰی اند یعنی در کرامت محتاج اللّه تعالٰی اند -