وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿۴﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۵﴾

و کسانی که بدنام میکنند (به زناکاری) نفس های پاکدامن را باز نیاورند چهار گواه بزنید ایشان را هشتاد دره و قبول مکنید از ایشان هیچ گواهی گاهی و این کسان ایشانند نافرمان ﴿۴﴾
مگر کسانی که توبه کنند بعد از این کار و نیک کنند اعمال را پس هرآئينه اللّه تعالٰی امرزگار مهربان است ﴿۵﴾

[۴] در این آیت حکم سوم برای بند کردن استعمال لفظ فحش کاری است بعد از بندکردن عمل آن و برای این حد (سزا) قذف (دشنام زنا) گفته میشود و اصل نزول این آیات تهمت بستن بر عایشه رضی اللّه عنها است زیرا در آیت صفات زنان را ذکر کرده است لیکن حکم به مرد ها نیز شامل است و بعضی گفته اند که مراد از المحصنات النفوس المحصنات است لذا آیت عام است برای مردان و زنان هر دو (بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ) در لفظ اربعة ة دلالت میکند که مراد از شهداء صرف مردها اند (شهادت زنان در باب زنا صحیح نیست) از سببی که در اسماء عددکه (ة) باشد تمیز آن مذکر باید باشد و سه سزا ایشان را ذکر کرده است یکی هشتاد دره زدن - شهادت ایشانرا قبول نکردن ، اشاره است که این نوع انسان از معاشره بیرون کردن کار دارد از سببی که او فساد میاورد سوم حکم کردن که او فاسق است و احکام شرعی فاسق بر او مرتب میشود و این از سببی که او دروغ گفت دیگر اینکه بی عزتی مسلمان را کرده است و این هردو گناه کبیره است - و در این دلیل است که کسی بهتان را بر عایشه رضی اللّه عنها راست میداند و حال اینکه بر این چهار گواهان نیست پس او مردودالشهادة است مانند اکثر شیعه گان این وقت -
[۵] اثر این استثناء در دور کردن فسق اجماعی است چنانکه با این جلد بالاتفاق معاف نمیگردد لیکن در قبول کردن شهادت در باره آن اختلاف است در نزد بعضی اهل علم شهادت ایشان برای همیشه مردود است و در نزد بعضی اهل علم بعد از توبه شهادت ایشان قبول میشود -